Προκειμένου να κατανοήσουμε τι είναι «φυσιολογικό» στο σεξ είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι η συμπεριφορά που εκδηλώνει μια γυναίκα σχετικά με το σεξ εξαρτάται κυρίως από την «εικόνα», την άποψη που έχει για αυτό. Υπό αυτή την έννοια μια γυναίκα που δεν έχει κάνει σεξ σε προχωρημένη ηλικία δηλώνει μια γυναίκα που έχει σημαντικά αρνητική εικόνα για το σεξ και την επικοινωνία με το άλλο φύλο, που για πολλούς λόγους αποφεύγει τη σχέση με τους άντρες (τους οποίους μπορεί να φοβάται, να απεχθάνεται, να μισεί), τη σχέση με το σώμα της, και η οποία έχει σημαντικά ταμπού για το σεξ τέτοια που την εμποδίζουν να εκφραστεί και να επικοινωνήσει με έναν ερωτικό σύντροφο κοκ. Μια γυναίκα λοιπόν που δεν έχει κάνει σεξ σε προχωρημένη ηλικία δηλώνει ουσιαστικά όλα τα παραπάνω και έτσι, υπό αυτή την έννοια, δεν μπορούμε να θεωρήσουμε φυσιολογική τη συμπεριφορά της.

Η ψυχογενής στυτική δυσλειτουργία, δηλαδή η στυτική δυσλειτουργία που οφείλεται  σε αμιγώς ψυχολογικά αίτια, δημιουργείται κυρίως από το άγχος με το οποίο ο άντρας προσεγγίζει τη σεξουαλική επαφή σκεπτόμενος κυρίως την «αποτυχία» και το κατά πόσο θα εκτεθεί σε περίπτωση που δεν τα καταφέρει. Παράλληλα, κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης, ο ίδιος παρακολουθεί έντονα τον εαυτό του, γεγονός που παρατείνει την αγωνία του και δεν τον βοηθά να χαλαρώσει και να αφεθεί στις αισθήσεις της στιγμής. Οι παράγοντες αυτοί επιδρούν άμεσα κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής πράξης αναστέλλοντας τη στυτική λειτουργία, σίγουρα όμως και σημαντικά στοιχεία της προσωπικότητας, όπως η έλλειψη αυτοεκτίμησης, η αυστηρότητα και η τελειοθηρία, οι ψυχαναγκαστικές τάσεις, η αμφιθυμική σχέση με τις γυναίκες, θέτουν το υπόβαθρο δημιουργίας δυσκολιών και δυσλειτουργιών κατά τη σεξουαλική επαφή.

Είναι παράξενο όταν συνειδητοποιεί κανείς ότι η σεξουαλική πράξη συμπεριλαμβάνει ερεθίσματα που, κατά τα άλλα, προκαλούν υψηλή αίσθηση σιχασιάς και αηδίας, όπως είναι, για παράδειγμα, το σάλιο, ο ιδρώτας, το σπέρμα και άλλες εκκρίσεις του σώματος, οι οσμές κ.ά. Ο Σίγκμουντ Φρόιντ ανέφερε χαρακτηριστικά: «Ένας άντρας μπορεί να φιλά τόσο παθιασμένα μια γυναίκα και παράλληλα να νιώθει έντονη αηδία και μόνο στην ιδέα ότι χρησιμοποιεί την οδοντόβουρτσά της». Παράλληλα, θα πρέπει να αναφερθεί στο σημείο αυτό ότι η σεξουαλική πράξη αλλά και η τάση του ανθρώπου για αηδία και αποστροφή σε διάφορα ερεθίσματα αποτελούν βασικά στοιχεία της ευημερίας και επιβίωσής του. Η αηδία, συγκεκριμένα, αποτελεί σημαντική αμυντική διαδικασία προκειμένου να προστατευθεί από μολύνσεις, ασθένειες κλπ.<br />
<br />Σύγχρονα ερευνητικά δεδομένα λοιπόν υποδεικνύουν ότι η σεξουαλική διέγερση αποτελεί τον παράγοντα εκείνο που «επιλύει» την παράδοξη σχέση μεταξύ των δύο αυτών βασικών αναγκών του ανθρώπου μειώνοντας σημαντικά την αίσθηση αηδίας που προκαλούν τα συγκεκριμένα ερεθίσματα αλλά και τη συμπεριφορά διστακτικότητας του ατόμου για να τα προσεγγίσει. Η σεξουαλική διέγερση μετριάζει πράγματι πολλούς μηχανισμούς που μπορεί να σταθούν εμπόδιο στη σεξουαλική συνεύρεση, ακόμη και ηθικούς φραγμούς ή και ρεαλιστικούς κινδύνους μόλυνσης (μη χρήση προφυλακτικού).<br />
<br />Τέλος, τα δεδομένα αυτά υπογραμμίζουν για μια ακόμη φορά ένα γνωστό και πολυσυζητημένο ζήτημα σχετικά με όλες τις σεξουαλικές δυσλειτουργίες και τον πρωτεύοντα ρόλο της επιθυμίας και της διέγερσης κατά τη σεξουαλική πράξη προκειμένου να ακολουθήσει οποιοδήποτε επόμενο στάδιο. Πολλοί άντρες, για παράδειγμα, αναρωτιούνται συχνά για τη στυτική λειτουργία τους όταν, ουσιαστικά, έχουν εκκινήσει τη σεξουαλική πράξη χωρίς επιθυμία, άρα χωρίς διέγερση κοκ. Η σεξουαλική διέγερση αποτελεί το στάδιο στο οποίο η αμυντική λειτουργία και η αίσθηση αυτοπροστασίας του ατόμου «χαλαρώνουν» προκειμένου να μπορέσει να αφεθεί σε μια διαδικασία που, κατά τα άλλα, μπορεί να του φαινόταν αποτρεπτική σε κάποια επίπεδα.

Η σεξουαλική συμπεριφορά των ατόμων που πάσχουν από ψύχωση δεν έχει επισταμένα μελετηθεί βιβλιογραφικά καθώς πάντα δίνεται μεγαλύτερο βάρος στη σταθεροποίηση και λειτουργικότητα του πάσχοντος σε σημαντικά καθημερινά ζητήματα, παραβλέποντας όμως τον σημαντικό τομέα της σεξουαλικής έκφρασης που θα μπορούσε να αποτελεί και μια παράμετρο βοήθειας για τον ίδιο. Ένας δεύτερος λόγος αφορά στην επίδραση της αντιψυχωτικής φαρμακευτικής αγωγής στη σεξουαλική συμπεριφορά. Η φαρμακευτική αγωγή σε αυτές τις περιπτώσεις, όπως είναι γνωστό, είναι απαραίτητη και ισόβια καθώς βοηθά στη μείωση της έντασης των συμπτωμάτων παράλληλα όμως και στην εμφάνιση παρενεργειών που μπορεί να επηρεάζουν και τη σεξουαλική ζωή του ατόμου. Επίσης, η παρουσία παραληρηματικών ιδεών και ψευδαισθήσεων με σεξουαλικό περιεχόμενο επιφέρει ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση στον ίδιο τον πάσχοντα αλλά και στον θεράποντα ιατρό που καλείται να εκτιμήσει τα ψυχωσικά συμπτώματα παράλληλα με τις τόσο σημαντικές συναισθηματικές ανάγκες του ασθενή για σεξουαλική έκφραση και αλληλεπίδραση. Τέλος, η μη δυνατότητα έκφρασης και κάλυψης αυτών των αναγκών οδηγεί σε καταναγκαστική αυνανιστική συμπεριφορά που επιτείνει την απομόνωση αλλά και τη χαμηλή αυτοεκτίμηση. Είναι σημαντικό στα άτομα που πάσχουν από ψύχωση να γίνεται μια συνολική εκτίμηση και θεραπευτική παρέμβαση σε πολλά επίπεδα προκειμένου ο ίδιος ο πάσχων να νιώσει ότι λαμβάνονται σοβαρά υπόψη οι συναισθηματικές του ανάγκες για κοινωνική αλληλεπίδραση με το άλλο φύλο και να μπορεί και ο ίδιος να βρίσκει ένα πιο υγιή τρόπο έκφρασής τους.