Τα περισσότερα παιδιά, όταν πρόκειται να επισκεφτούν το γιατρό, νιώθουν άγχος προσμονής και φόβο. Συχνά μπορεί να νιώθουν και ενοχές, ότι δηλαδή έχουν κάνει κάτι κακό, και η επίσκεψη στο γιατρό εκλαμβάνεται ως «τιμωρία», ή ότι έχουν αρρωστήσει επειδή δεν ήταν καλά παιδιά, δεν έκαναν αυτό που έπρεπε κοκ. Κατά την προσμονή ή κατά τη διάρκεια της επίσκεψης επίσης φοβούνται τον αποχωρισμό από τους γονείς, ότι δηλαδή θα μείνουν μόνα τους με το γιατρό και οι γονείς θα περιμένουν στο χώρο αναμονής, ή ότι θα εξαφανιστούν κατά τη διάρκεια «μυστηριωδών» και τρομακτικών εξετάσεων. Φοβούνται επίσης τον πόνο, και κυρίως την ένεση. Φοβούνται επίσης το γιατρό και ερμηνεύουν με το δικό τους τρόπο τη συμπεριφορά του, για παράδειγμα τις απότομες κινήσεις του μπορεί να τις ερμηνεύουν ως απόρριψη και αντιπάθεια… Τέλος, φοβούνται το άγνωστο και ότι «συμβαίνει κάτι σοβαρό», πιο σοβαρό από ό, τι τους λένε οι γονείς τους, ότι θα μπουν στο νοσοκομείο και θα κάνουν χειρουργείο κοκ.