Συχνά ερχόμαστε αντιμέτωποι με προβλήματα στη συμπεριφορά των παιδιών και δεν γνωρίζουμε πώς να τα ερμηνεύσουμε αλλά και τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε. Η τεχνική της θετικής αναπλαισίωσης αναφέρεται στη δυνατότητα να ερμηνεύουμε σε ένα πιο θετικό πλαίσιο τη συμπεριφορά του παιδιού και τα αίτιά της και στη συνέχεια να διατυπώνουμε την παρατήρησή μας στα πλαίσια αυτής της εναλλακτικής επαναδιατύπωσης. Με τον τρόπο αυτό το παιδί δεν ενοχοποιείται νιώθοντας ότι είναι το ίδιο «λάθος», «κακό» κλπ., αλλά μόνο η συμπεριφορά του και η συγκεκριμένη περίσταση στην οποία έλαβε χώρα. Παράλληλα, δεν εγείρονται άμυνες και είναι περισσότερο δεκτικό στο να ακούσει τα λόγια του ενήλικα αλλά και την παρότρυνση για αλλαγή της συμπεριφοράς του.  Στη θετική αναπλαισίωση παίζουν σημαντικό ρόλο και η ένταση της φωνής μας αλλά και το να μην χρησιμοποιούμε αρνητικούς χαρακτηρισμούς. Είναι σημαντικό να χαμηλώνουμε την ένταση της φωνής μας όταν μιλάμε στα παιδιά και να ολοκληρώνουμε τη διατύπωσή μας με κάτι θετικό (“Ξέρω ότι μπορείς να το κάνεις καλύτερα!”), με την επιλογή λέξεων ή χαρακτηρισμών που είναι λιγότερο έντονοι.