Τα παιδιά θυμώνουν όταν νιώθουν φόβο, απειλή ή πιστεύουν ότι τα αδικούν. Ο θυμός τους μπορεί να εκφράζεται με τρόπους οι οποίοι εξωτερικεύουν το συναίσθημά τους ή, αντίθετα, το στρέφουν προς τον εαυτό τους εσωτερικεύοντάς το. Ο θυμός μπορεί να εξωτερικεύεται με επιθετικότητα και τάση προς έλλειψη συμμόρφωσης (π.χ. ανυπακοή, αρνητισμό κ.ά.). Από την άλλη μεριά, ο θυμός μπορεί να εσωτερικεύεται με κοινωνική συστολή και απόσυρση, έντονο άγχος σε διάφορα πλαίσια και καταστάσεις καθώς και με εκδήλωση ψυχοσωματικών διαταραχών και διαταραχών πρόσληψης τροφής. Είναι σημαντικό το παιδί αρχικά να αναγνωρίσει το συναίσθημά του και τι ακριβώς του συμβαίνει όταν νιώθει θυμό: πώς δείχνει το πρόσωπό του, πώς μοιάζει το σώμα του, τι σκέφτεται και πώς συμπεριφέρεται. Παράλληλα, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσει και τι ακριβώς κάνει όταν θυμώνει: φωνάζει, ουρλιάζει, γκρινιάζει, επιμένει, βάζει τα κλάματα, λέει ψέματα, βρίζει, σπάει κάτι, ουρλιάζει, χτυπάει, εκδικείται, κατηγορεί/ καρφώνει τους άλλους ή κάνει κακό στον εαυτό του (αυτοτραυματίζεται).