Όταν ένα παιδί ακούει μια ιστορία (π.χ παραμύθι, μύθο κ.ά.) εισέρχεται στον κόσμο της φαντασίας, γεγονός το οποίο σηματοδοτεί αυτόματα την είσοδο και την αποδοχή του στον κόσμο του επιτρεπτού, του παιγνιώδους, του χαλαρού, και τοποθετείται εκ νέου μέσα σε αυτόν. Με άλλα λόγια εισέρχεται σε έναν νέο κόσμο, μια νέα πραγματικότητα στην οποία όμως μπορεί να «σκηνοθετήσει» τη δική του πραγματικότητα βάσει των ηρώων και της πλοκής της ιστορίας που εξελίσσεται εκείνη τη στιγμή. Το γεγονός αυτό καθαυτό του παρέχει μια αίσθηση δύναμης αλλά και μια νέα δυνατότητα σκηνοθεσίας των πραγμάτων έτσι όπως εκείνο επιθυμεί τη δεδομένη χρονική στιγμή και με τον τρόπο που εκφράζει τη δική του πραγματικότητα. Παράλληλα προβάλλει, μέσα από τα στοιχεία της ιστορίας, το δικό του ψυχικό υλικό, δηλαδή τις φαντασιώσεις, τις ενδοψυχικές συγκρούσεις, τις επιθυμίες του που βρίσκουν όμως έτσι μια σημαντική διέξοδο έκφρασης και επαναδιαπραγμάτευσης.