Ένα από τα πιο συνηθισμένα θεάματα είναι, πράγματι, να βλέπουμε ένα παιδί να ζωγραφίζει. Είναι μια από τις πιο συνηθισμένες αλλά και αγαπημένες συνήθειες των παιδιών γι’ αυτό και συχνά οι γονείς έχουν πάντα μαζί τους χαρτί και μπογιές για να τους τα δώσουν και να τα απασχολήσουν με κάποιο τρόπο. Συχνά, επίσης, σε παιδότοπους, εστιατόρια, μέσα μαζικής μεταφοράς κ.ά. η ζωγραφική αποτελεί μια πολύ αγαπημένη ενασχόληση των παιδιών και εύκολα τα απορροφά και ασχολούνται με αυτή. Η ζωγραφική λοιπόν βοηθά το παιδί να εστιάσει και να συγκεντρωθεί γι’ αυτό και χρησιμοποιείται συχνά όταν ένα παιδί πρέπει να οριοθετηθεί σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Παράλληλα, αποτελεί μια συμπεριφορά παιχνιδιού μέσω της οποίας το παιδί εκφορτίζεται αλλά και ενεργοποιεί όλες τις σωματικές και νοητικές του λειτουργίες προς μια αναπαραστατική και δημιουργική δράση. Ας μην ξεχνάμε, βέβαια, ότι με αυτό τον τρόπο το παιδί εξασκεί και αναπτύσσει και δεξιότητες σε όλα τα πεδία μάθησης και με όλα τα συστήματα λειτουργίας (οπτικό, κινητικό κ.ά.). Τέλος, η ζωγραφική «προετοιμάζει» το παιδί για διάφορα θέματα που αντιμετωπίζει στο παρόν και το μέλλον της ανάπτυξής του και τα οποία δεν μπορούν να εκφραστούν ή να τεθούν υπό διαχείριση με άλλο τρόπο, κυρίως δημιουργικά…

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται σε διεθνές επίπεδο μια αύξηση της ενασχόλησης των εφήβων με τα τυχερά παιχνίδια. Οι έφηβοι έχουν πρόσβαση σε αυτά, τα τυχερά παιχνίδια θεωρούνται ως ένας κοινωνικά αποδεκτός τρόπος ψυχαγωγίας και έκφρασης και ο έλεγχος της ενασχόλησής τους με αυτά καθίσταται ολοένα και πιο δυσχερής και ελλιπής. Οι έφηβοι μπορεί να αρχίσουν, σε αυτό το στάδιο της ζωής τους, την ενασχόληση με τα τυχερά παιχνίδια καταρχήν ως έναν τρόπο διασκέδασης αλλά και διαφυγής από την πραγματικότητα. Παράλληλα, η φύση των τυχερών παιχνιδιών παρέχει ένα πλαίσιο συναλλαγής με ανταγωνιστικότητα, στοιχείο σημαντικό της εξελικτικής φάσης που διανύουν. Μικρός αριθμός εφήβων όμως, σε αντίθεση με τους ενήλικες, ασχολείται με τα τυχερά παιχνίδια για οικονομικά οφέλη. Τέλος, στα δεδομένα της οικονομικής κρίσης οι έφηβοι φαίνεται να ασχολούνται περισσότερο με τα τυχερά παιχνίδια ως έναν τρόπο διαφυγής από την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα που νιώθουν σε πολλούς τομείς της ζωής τους και στον τρόπο με τον οποίο θα μπορέσουν να εξελιχθούν μέσα σε αυτή καθώς και σε ένα έντονο αίσθημα απογοήτευσης από την κοινωνία.

Αποτελεί πράγματι ένα πολύ συχνό φαινόμενο μεταξύ των μαθητών το άγχος και ο φόβος που συνοδεύει τα μαθηματικά και οτιδήποτε σχετίζεται με αυτά (μάθημα, βιβλία, αριθμοί κ.ά.). Αυτό που βιώνουν οι μαθητές είναι μια έντονη ανησυχία και μόνο στην προσμονή του μαθήματος ή της μελέτης των μαθηματικών συνοδευόμενης από ένα αίσθημα ματαίωσης ότι υπάρχει τρόπος βελτίωσης σε αυτό. Τα παιδιά φοβούνται τα μαθηματικά γιατί συχνά τα συνδέουν με αποτυχία, ντροπή, αρνητική έκθεση στην τάξη αλλά και με αίσθημα αδυναμίας και ανεπάρκειας.

Όπως αναφέρεται, τα αίτια του φόβου για τα μαθηματικά οφείλονται κυρίως σε λανθασμένους τρόπους διδασκαλίας που εστιάζουν στην απομνημόνευση αλλά και στην εύρεση του «σωστού/ λάθους» μη δίνοντας στα παιδιά την ευκαιρία της επιτυχίας με άλλους τρόπους. Από τη φύση τους τα μαθηματικά έχουν μόνο μια σωστή απάντηση οπότε για τους μαθητές η διδασκαλία τους καταλήγει να αποτελεί έναν αυστηρό μονόδρομο επιτυχίας (αν βρουν τη σωστή απάντηση) ή αποτυχίας (αν δεν την βρουν)! Παράλληλα, τα μαθηματικά σπάνια διδάσκονται και με άλλους, πιο δημιουργικούς τρόπους (όπως είναι για παράδειγμα το θεατρικό παιχνίδι, οι κατασκευές, τα οπτικοακουστικά βοηθήματα κ.ά.) παρουσιάζοντας παράλληλα τους τρόπους με τους οποίους οι έννοιες που μαθαίνουν βρίσκουν εφαρμογή, συνδέονται με την καθημερινότητά μας κλπ.

Ένας δεύτερος λόγος είναι το γεγονός ότι η διδασκαλία των μαθηματικών δεν λαμβάνει υπόψη της στις περισσότερες περιπτώσεις τους διαφορετικούς τρόπους μάθησης που έχει κάθε παιδί καταλήγοντας με αυτό τον τρόπο και πάλι στην αποθάρρυνσή τους.

Ο φόβος για τα μαθηματικά οφείλεται επίσης σε πολλούς μύθους, όπως είναι για παράδειγμα το ότι γεννιόμαστε με αυτή την “κλίση”, ότι τα κορίτσια εκ φύσεως δεν έχουν κλίση στα μαθηματικά κ.ά. Ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή που η τεχνολογία αποτελεί πλέον το επίκεντρο των εξελίξεων, είναι σημαντικό κάθε παιδί να έχει εξοικείωση με τους αριθμούς, τα μαθηματικά αλλά κυρίως τη συλλογιστική και τη φιλοσοφία που τα συνοδεύει! Η διαδικασία αυτή αποτελεί ένα πολύ βασικό εργαλείο εκπαίδευσης για κάθε μαθητή!

Τα νανουρίσματα αποτελούσαν πάντα, σε πολλές κοινωνίες, έναν παραδοσιακό τρόπο με τον οποίο οι γονείς προσπαθούσαν να ηρεμήσουν, να καθησυχάσουν, να προσεγγίσουν αλλά και να βοηθήσουν το παιδί τους να αποκοιμηθεί. Πρόκειται ουσιαστικά για τραγούδια αγάπης, θαυμασμού και επιβράβευσης για το παιδί, για μελωδίες που μπορούν να αναδείξουν το γονεϊκό ρόλο και στίχους που μπορούν να συμβάλλουν στην εκτόνωση των δυσχερειών ενός γονιού σε έναν ακροατή που δεν κατανοεί ακόμη τον προφορικό λόγο. Για μια σαν «μαγική παρέμβαση» του γονιού που μπορεί τελικά να ασκήσει τον έλεγχο και να οδηγήσει το παιδί στον ύπνο.

Παράλληλα, η διαδικασία αποκοίμισης ενός παιδιού σε βρεφική ηλικία κυρίως αποτελεί μια βασική και σημαντική στιγμή συνύπαρξης αλλά και αποχωρισμού από τη μητέρα και ως τέτοια είναι θεμελιώδους σημασίας για τη δημιουργία και ισχυροποίηση του πρωταρχικού δεσμού. Μικροί αποχωρισμοί που λαμβάνουν χώρα όχι μόνο κάθε βράδυ αλλά και καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας που το παιδί ακολουθεί το πρόγραμμα του ύπνου του. Τα νανουρίσματα λοιπόν αποτελούν ένα σημαντικό μέσο με το οποίο το παιδί από τη συνύπαρξη με τη μητέρα ηρεμεί σταδιακά και μεταβαίνει στη διαδικασία του ύπνου.