Πολλά παιδιά που πηγαίνουν για πρώτη φορά σχολείο, μπορεί να αρνηθούν να πάνε σχολείο. Το γεγονός αυτό δημιουργεί σημαντική ένταση και δυσκολία χειρισμών τόσο στους γονείς όσο και στους εκπαιδευτικούς. Είναι σημαντικό, σε πρώτο στάδιο, να εκτιμηθεί ο «βαθμός» της άρνησης του παιδιού, με άλλα λόγια εάν πρόκειται απλά για ένα αρχικό άγχος προσαρμογής στο οποίο το παιδί χρειάζεται απλά ένα χρονικό διάστημα για να κάνει μια ομαλή μετάβαση και να προσαρμοστεί σε μια νέα κατάσταση. Σε άλλες περιπτώσεις, όμως, το παιδί μπορεί να εκδηλώνει έντονο άγχος, να παραπονιέται από το βράδυ αλλά και το πρωί ότι δεν θέλει να πάει στο σχολείο, να κλαίει και να εμφανίζει ψυχοσωματικά συμπτώματα. Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι σημαντικό να αναζητηθούν τα αίτια του άγχους: αν αφορούν τη σχέση μεταξύ γονέα-παιδιού, τη δυσκολία και το άγχος αποχωρισμού τους (πολλές φορές και ο ίδιος ο γονέας δυσκολεύεται να αποχωριστεί το παιδί και να το «απελευθερώσει» σε μια νέα πορεία της ζωής του) καθώς επίσης και τις ιδέες ή αντιλήψεις που μπορεί να έχουν μεταφερθεί στο παιδί σχετικά με το σχολείο, τους δασκάλους, τα μαθήματα κ.ά. Για παράδειγμα, κάτι μπορεί να το έχει τρομάξει πολύ και να έχει παρανοήσει σε σημαντικό βαθμό. Επίσης, μια τραυματική εμπειρία του παιδιού με άλλα παιδιά στη γειτονιά ή αλλού μπορεί να του έχει δημιουργήσει μια δυσκολία ένταξης και αλληλεπίδρασης σε ομάδες κ.ά.