Τα περισσότερα παιδιά φοβούνται το σκοτάδι και ο φόβος αυτός είναι πολύ αληθινός. Συχνά ζητούν να έχουν ένα φως ανοιχτό για να κοιμηθούν χωρίς να φοβούνται, ή ένα αγαπημένο παιχνίδι για τον ύπνο. Ο φόβος για το σκοτάδι ξεκινά περίπου στην ηλικία που τα παιδιά είναι αρκετά μεγάλα πια ώστε να έχουν την αίσθηση της φαντασίας, δηλαδή ουσιαστικά από την ηλικία των 2-3 ετών. Σε αυτή την ηλικία είναι αρκετά μεγάλα πια για να φαντάζονται διάφορα πράγματα αλλά όχι αρκετά «σοφά» για να διακρίνουν τη φαντασία από την πραγματικότητα. Έτσι, πολύ εύκολα το άγνωστο μετατρέπεται σε φόβο. Αν σε όλα αυτά προστεθεί και το γεγονός ότι το βράδυ οι δυνατότητες απόσπασης της προσοχής τους είναι πολύ λιγότερες, τότε μια απλή σκιά στην κουρτίνα του παιδικού δωματίου εύκολα μετατρέπεται σε ένα τέρας με τρία κεφάλια… Η τηλεόραση παίζει σημαντικό ρόλο στη δημιουργία των φόβων που γεννώνται στο σκοτάδι. Οι εικόνες και οι ήχοι από την τηλεόραση, ενώ μπορεί να φαίνονται «απλοί» σε έναν ενήλικα, δημιουργούν πολύ υψηλή διέγερση στο μυαλό των παιδιών και μπορεί να προκαλέσουν τρόμο. Και τα βιβλία επίσης παίζουν σημαντικό ρόλο καθώς μπορεί να περιέχουν εικόνες που είναι τρομακτικές και προκαλούν την ήδη ενεργή φαντασία των παιδιών γεννώντας ένα σωρό ιδέες που τους «επισκέπτονται» και πάλι όταν κοιμούνται μόνα τους στο κρεβάτι. Τέλος, σημαντικό ρόλο παίζουν και πολλές φράσεις-εκφοβισμοί που χρησιμοποιούν οι γονείς χωρίς να συνειδητοποιούν τον τρόπο με τον οποίο αποτυπώνονται στο μυαλό των παιδιών. Για παράδειγμα, «αν δεν προσέχεις, θα σε αρπάξει ο σκουπιδιάρης». Μπορεί να φαίνεται μια αθώα φράση εκφοβισμού, παρόλα αυτά θέτει γερές βάσεις για νυχτερινές επισκέψεις φόβων και …τεράτων στο σκοτάδι της νύχτας.