Τα παιδιά πολύ νεαρής ηλικίας (μεταξύ 8-14 μηνών) είναι φυσιολογικό να εκδηλώνουν άγχος αποχωρισμού από τη μητέρα (ή άλλο άτομο που τα φροντίζει) και να περνούν ένα στάδιο στο οποίο είναι προσκολλημένα σε εκείνη εκδηλώνοντας φόβο σε άγνωστα πρόσωπα, χώρους και καταστάσεις. Όταν όμως αυτός ο φόβος εκδηλώνεται σε ηλικία μεγαλύτερη των 6 ετών, είναι έντονος και ανεξέλεγκτος και διαρκεί περισσότερο από τέσσερις εβδομάδες τότε γίνεται λόγος για τη διαταραχή άγχους αποχωρισμού.
Στη διαταραχή άγχους αποχωρισμού το παιδί νιώθει φόβο και νευρικότητα όταν απομακρύνεται από τον οικείο χώρο του σπιτιού και τα πρόσωπα στα οποία νιώθει προσκολλημένο. Σε πολλές περιπτώσεις εκδηλώνονται και σωματικά συμπτώματα όπως είναι πονοκέφαλοι, κοιλιακό άλγος κ.ά. και μόνο στην προοπτική του αποχωρισμού. Το παιδί ανησυχεί ότι κάτι κακό θα συμβεί στο ίδιο ή στο γονέα του αν φύγει από κοντά του. Μπορεί να αρνείται να πάει στο σχολείο ή για ύπνο στο δωμάτιό του εάν δεν είναι δίπλα του και ο γονέας. Κατά τη διάρκεια του ύπνου μπορεί να εκδηλώνεται νυχτερινή ενούρηση και εφιάλτες. Το παιδί φοβάται γενικότερα να είναι μόνο του και έχει επαναλαμβανόμενες εκρήξεις θυμού και ικεσίας.
Συνολικά, το άγχος αποχωρισμού δημιουργεί έντονη ταραχή στο παιδί και αρκετά προβλήματα στις καθημερινές του δραστηριότητες, κυρίως στο σχολείο και στο παιχνίδι/ αλληλεπίδραση με τα άλλα παιδιά.