Τα νανουρίσματα αποτελούσαν πάντα, σε πολλές κοινωνίες, έναν παραδοσιακό τρόπο με τον οποίο οι γονείς προσπαθούσαν να ηρεμήσουν, να καθησυχάσουν, να προσεγγίσουν αλλά και να βοηθήσουν το παιδί τους να αποκοιμηθεί. Πρόκειται ουσιαστικά για τραγούδια αγάπης, θαυμασμού και επιβράβευσης για το παιδί, για μελωδίες που μπορούν να αναδείξουν το γονεϊκό ρόλο και στίχους που μπορούν να συμβάλλουν στην εκτόνωση των δυσχερειών ενός γονιού σε έναν ακροατή που δεν κατανοεί ακόμη τον προφορικό λόγο. Για μια σαν «μαγική παρέμβαση» του γονιού που μπορεί τελικά να ασκήσει τον έλεγχο και να οδηγήσει το παιδί στον ύπνο.

Παράλληλα, η διαδικασία αποκοίμισης ενός παιδιού σε βρεφική ηλικία κυρίως αποτελεί μια βασική και σημαντική στιγμή συνύπαρξης αλλά και αποχωρισμού από τη μητέρα και ως τέτοια είναι θεμελιώδους σημασίας για τη δημιουργία και ισχυροποίηση του πρωταρχικού δεσμού. Μικροί αποχωρισμοί που λαμβάνουν χώρα όχι μόνο κάθε βράδυ αλλά και καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας που το παιδί ακολουθεί το πρόγραμμα του ύπνου του. Τα νανουρίσματα λοιπόν αποτελούν ένα σημαντικό μέσο με το οποίο το παιδί από τη συνύπαρξη με τη μητέρα ηρεμεί σταδιακά και μεταβαίνει στη διαδικασία του ύπνου.