Υπάρχουν γύρω μας τόσα «ξένα» παιδιά που είναι εδώ, που κάποια από αυτά είναι πια από εδώ, που πολλά δυνάμει θα είναι από εδώ τα επόμενα χρόνια, που αναζητούν να τα ακούσουμε, να τα καταλάβουμε, να τους μιλήσουμε, αναγνωρίζοντάς τα πριν από οτιδήποτε άλλο γι’ αυτό που είναι, δηλαδή κυρίως παιδιά. Τότε θα μπορέσουμε να βρούμε και την κοινή γλώσσα μαζί τους, και κατά συνέπεια και με τους γονείς τους.
Το βιβλίο αυτό της Marie Rose Moro, που μας μεταφέρει την πλούσια κλινική εμπειρία της από τη διαπολιτισμική ψυχιατρική υπηρεσία του Νοσοκομείου Avicenne στο Παρίσι, αλλά και την ηθική δέσμευσή της σε μια τόσο σοβαρή υπόθεση, μπορεί να μας είναι πολύτιμο, γιατί ζητά και από εμάς να μπούμε σε αυτόν τον κόπο, γιατί προσπαθεί να μας διδάξει τρόπους ώστε ο διάλογος αυτός να καταστεί δυνατός. Η Marie Rose Moro είναι ψυχαναλύτρια, ψυχίατρος παιδιών-εφήβων και καθηγήτρια Πανεπιστημίου στο Παρίσι. Ηγετική φυσιογνωμία της διαπολιτισμικής ψυχιατρικής στην Ευρώπη σήμερα, έχει αναπτύξει, εδώ και πολλά χρόνια, υπηρεσίες στα προάστια του Παρισιού, όπου παρέχεται θεραπευτική φροντίδα σε μετανάστες και στα παιδιά τους, απ’ όπου κι αν προέρχονται, και στις οποίες λαμβάνονται υπ’ όψη οι γλωσσικές και πολιτισμικές/ψυχικές ιδιαιτερότητες των ασθενών. Το παρόν βιβλίο είναι το πρώτο που μεταφράζεται στα ελληνικά. O Νίκος  Zηλίκης είναι καθηγητής Ψυχιατρικής παιδιών και εφήβων. Η Χρυσάνθη Κουμεντάκη είναι ψυχίατρος-ψυχοθεραπεύτρια.