Στην έρευνα αυτή παρουσιάζονται οι ιδιαίτερες ανάγκες των παιδιών και εφήβων που εκδηλώνουν διαβήτη, ιδιαίτερα στο σχολικό περιβάλλον όπου δεν βρίσκονται με τους γονείς τους που γνωρίζουν την πορεία της νόσου και είναι ενημερωμένοι και εκπαιδευμένοι για να τα φροντίζουν. Τα παιδιά, ιδιαίτερα στο αρχικό στάδιο της διάγνωσης της νόσου, βιώνουν πολύ έντονα τις οργανικές, ψυχοσυναισθηματικές και κοινωνικές αλλαγές που εμφανίζονται και εκδηλώνονται μέσα στην οικογένεια αλλά και στις σχολικές και κοινωνικές τους δραστηριότητες. Οι γονείς αλλά και το ίδιο το παιδί ακολουθεί, εκτός από την ιατρική διαδικασία, και μια διαρκή ενημέρωση και εκπαίδευση σχετικά με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της νόσου, τις ανάγκες φροντίδας κοκ. Η ενημέρωση αυτή και η εκπαίδευση πρέπει να συνεχιστούν και να εφαρμοστούν και στο σχολικό περιβάλλον όπου το παιδί περνά αρκετές ώρες της ημέρας του. Οι δάσκαλοι και τα άλλα μέλη του προσωπικού (ακόμη και το προσωπικό του κυλικείου) πρέπει να συνεργαστούν με τους μαθητές και τους γονείς για να υποστηρίξουν το πρόγραμμα διατροφής και αντιμετώπισης κάθε παιδιού και να γνωρίζουν με ποιο τρόπο να αντιδράσουν σε περίπτωση που ένα παιδί δεν αισθάνεται καλά ή παρουσιάσει υπογλυκαιμικό επεισόδιο κ.ά. Σε πολλά σχολεία του εξωτερικού υπάρχει και ειδικός νοσηλευτής στο σχολικό περιβάλλον, γεγονός που διευκολύνει τις παραπάνω διαδικασίες σε σημαντικό βαθμό. Στην Ελλάδα δεν υφίσταται αυτό, εκτός από ορισμένα ιδιωτικά σχολεία. Όλα τα παραπάνω είναι σημαντικά προκειμένου το παιδί που πάσχει από διαβήτη να μπορέσει να ενταχθεί στο σχολικό περιβάλλον και το σχολικό περιβάλλον να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τις ανάγκες του. Το διαβητικό παιδί δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως άρρωστο αλλά ως ένα παιδί που πρέπει να ακολουθεί ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα για να μπορεί να συμμετέχει όπως όλα τα υπόλοιπα παιδιά σε όλες τις δραστηριότητες του σχολείου και να μπορεί να ανταποκρίνεται με αποτελεσματικότητα σε αυτές.