«Εκτός από τη γοητεία που µου ασκούσε η ψυχανάλυση, πάντα διατηρούσα την ανάγκη να δω τα πράγµατα µε έναν ευρυγώνιο φακό, πέραν του φακού που εστιάζει στην εσωτερικότητα και στον συµβολισµό», γράφει η Μ. Τζ. Γκέρσον στον πρόλογό της για να δώσει το προσωπικό της στίγµα σχετικά µε την ενασχόλησή της µε περισσότερες της µιας προσεγγίσεις στην ψυχοθεραπεία.
Αφού λοιπόν κάνει µια αναδροµή στα θεµελιώδη στοιχεία των διαφορετικών αυτών προσεγγίσεων, εστιάζοντας περισσότερο σε αυτά της συστηµικής προσέγγισης στη θεραπεία ζεύγους και οικογένειας, παρουσιάζει τις τελευταίες εξελίξεις σε κάθε ψυχοθεραπευτική περιοχή. Στη συνέχεια, µέσα από την παράθεση µιας πλειάδας κλινικών περιστατικών, συγκρίνει ή και συνθέτει θεραπευτικές στάσεις και απόψεις, πάντα έχοντας στον νου της ότι απευθύνεται κυρίως σε ψυχαναλυτές, τους οποίους θέλει να ευ­­αισθη­τοποιήσει και να κινητοποιήσει για να γνωρίσουν και να εµβαθύνουν στη συστηµική προσέγγιση.
Από την άλλη, παίρνει σαφή θέση για τη σηµασία που µπορεί να έχει µια προσωπική ψυχοθεραπεία ψυχαναλυτικού τύπου για έναν συστηµικό ψυχοθεραπευτή. Όπως υποστηρίζει, µπορεί στη θεραπεία οικογένειας η µεταβίβαση και η αντιµεταβίβαση να µπαίνουν σε δεύτερο πλάνο και να εστιάζουµε στο τι διαδραµατίζεται µπροστά µας µεταξύ των µελών της οικογένειας, ωστόσο θα ήταν πολύ χρήσιµο να έχουµε στο πίσω µέρος του µυαλού µας τα ατοµικά δυναµικά και τη µεταβιβαστική και αντιµεταβιβαστική διεργασία, διότι, όπως γράφει:
«Με το να είμαστε αποτελεσματικοί και φειδωλοί μπορεί να συγκαλυφθεί ένα πλήθος ασυνείδητων θεραπευτικών πράξεων που µπορεί να είναι οι πιο σηµαντικές, ακριβώς επειδή υπάρχουν εκτός συνείδησης».