Το σύνδρομο του απατεώνα (imposter syndrome), παρά το γεγονός ότι δεν αποτελεί μια επίσημα καταχωρημένη ψυχική διαταραχή στο DSM 5 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders), φαίνεται να περιγράφει με ευκρίνεια τη συναισθηματική κατάσταση ατόμων που παρά τα επιτεύγματά τους, την πρόοδο ή την καλή τους επίδοση νιώθουν διαρκώς ότι είναι μια “απάτη” και ότι ξεγελούν τους άλλους! Τα άτομα αυτά δυσκολεύονται να εσωτερικεύσουν μια επιτυχία τους και την αποδίδουν σχεδόν πάντα σε άλλους, εξωτερικούς παράγοντες, για παράδειγμα, στις καλές συνθήκες εκείνης της ημέρας, στην εύνοια των άλλων, στην τύχη και σίγουρα πάντα θεωρούν ότι θα μπορούσαν και καλύτερα… Και ότι κάποια στιγμή οι άλλοι θα ανακαλύψουν ότι δεν άξιζαν τον έπαινο και την επιβράβευση και, τότε, θα εκτεθούν ανεπανόρθωτα.

Τα άτομα που εκδηλώνουν αυτή τη συμπεριφορά συχνά έχουν μεγαλώσει σε ένα οικογενειακό περιβάλλον όπου δίνονταν ιδιαίτερη έμφαση στην επιτυχία και την επίτευξη στόχων. Παράλληλα μπορεί να λάμβαναν και αρκετά αντιφατικά μηνύματα υπερβολικού έπαινου αλλά και κριτικής παράλληλα. Τέλος, παρόμοια συναισθηματική κατάσταση μπορεί επίσης να προκύψει εάν κάποιος νιώθει, για κάποιον λόγο, διαφορετικός από τους άλλους γύρω του και κάθε πτυχή της διαφορετικότητάς του την αποδίδει σε προσωπική κατωτερότητα.