Η έρευνα αυτή μελετά τη δυνατότητα συνεργασίας της εικαστικής θεραπείας με τη θεραπεία των σεξουαλικών δυσλειτουργιών (sex therapy), ένα επιστημονικό πεδίο το οποίο δεν έχει μελετηθεί ιδιαίτερα μέχρι σήμερα. Η σχέση μεταξύ τέχνης και σεξουαλικότητας αποτελεί ένα αναμφισβήτητο γεγονός καθώς επίσης και η σχέση μεταξύ δημιουργικότητας και σεξουαλικότητας. Παρόλα αυτά δεν υφίσταται ένα κοινό πεδίο συνάντησης αυτών των θεματικών. Αντίθετα, παρατηρείται έλλειψη ερευνητικών δεδομένων σχετικά με τη χρήση της τέχνης ως μέθοδο διερεύνησης της σεξουαλικότητας (sexual self exploration). Παρόμοια, στο πεδίο εφαρμογών του sex therapy δεν υφίστανται ερευνητικά δεδομένα σχετικά με τη χρήση της δημιουργικότητας στην εφαρμογή και ιδιαίτερη τεχνική του. Ιδιαίτερα εδώ ακολουθείται ένα παραδοσιακό κλινικό/ ιατρικό μοντέλο που εστιάζει σε συγκεκριμένες λύσεις και πρακτικές που «θεραπεύουν» το «πρόβλημα». Σαν η σεξουαλική συνεύρεση να μπορούσε να απομονωθεί ή να «διασπαστεί» σε επιμέρους ενότητες, λειτουργίες, όργανα του σώματος κοκ…

Στη συγκεκριμένη ερευνητική εργασία πραγματοποιήθηκαν τρεις συνεντεύξεις: δύο με εγκεκριμένους εικαστικούς θεραπευτές και μια με έναν εγκεκριμένο θεραπευτή σεξουαλικών δυσλειτουργιών (sex therapist) με σκοπό τη διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο ο κάθε επαγγελματίας προσεγγίζει τα θέματα της σεξουαλικότητας και της δημιουργικής έκφρασης στην καθημερινή επαγγελματική του πρακτική.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι υπάρχει σημαντική δυνατότητα συνεργασίας των δύο προσεγγίσεων εάν οι θεραπευτές έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης στην κατάλληλη εκπαίδευση αλλά και σε μια βαθύτερη κατανόηση των ατομικών πεποιθήσεων σχετικά με τη σεξουαλικότητα όπως αυτές διαμορφώνονται και από ιδιαίτερα πολιτισμικά δεδομένα.