Αυτή είναι, πράγματι, μια δυσάρεστη έκπληξη για κάθε γονιό, ιδιαίτερα γιατί προκαλεί φόβο ότι έχει χαθεί ο έλεγχος του παιδιού. Καταρχήν είναι χρήσιμο να τοποθετήσουμε το θέμα στις σωστές του διαστάσεις και να κατανοήσουμε τους λόγους για τους οποίους το παιδί το έκανε αυτό και στη συνέχεια να προσπαθήσουμε να το διαπαιδαγωγήσουμε. Συχνά τα παιδιά, σε αυτή την ηλικία, μπορεί να θεωρούν ότι ό, τι έχει η μαμά ανήκει και σε εκείνα οπότε δεν είναι παράξενο να ανοίξουν την τσάντα και να πάρουν κάτι, ιδιαίτερα εάν δεν έχουν διδαχθεί από πριν ότι δεν πειράζουμε ποτέ τα πράγματα των άλλων, τι σημαίνει αυτό κοκ. Παράλληλα, σε αυτή την ηλικία η πράξη αυτή μπορεί να αποστέλλει και ένα ψυχολογικό μήνυμα σε διάφορα επίπεδα. Για παράδειγμα, το παιδί μπορεί να νιώθει ότι ο γονέας δεν του δίνει αρκετά (αγάπη, προσοχή, συζήτηση, επικοινωνία) και να προσπαθεί, με αυτό τον τρόπο, να πάρει αυτό που του λείπει. Επίσης, μπορεί να αναζητά και την προσοχή του γονέα, να τον ταράξει μήπως και προσέξει περισσότερο την παρουσία του και τις ανάγκες του. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να αποτελεί και μια πράξη θυμού, εκδίκησης ή ζήλιας, ιδιαίτερα αν νιώθει ότι το αδερφάκι του χαίρει μεγαλύτερης προσοχής, πήρε πιο πολλά δώρα στη γιορτή του κλπ.

Σε κάθε περίπτωση, όταν το διαπιστώσουμε είναι καλό να ξεκινήσουμε λέγοντας: «Μωρό μου, μου λείπουν χρήματα από την τσάντα μου. Νομίζω ότι τα πήρες εσύ…». Περιμένουμε λίγο για να του δώσουμε χρόνο να απαντήσει αλλά αν το αρνηθεί μπορούμε να του πούμε: «Εντάξει, ακόμη κι αν δεν τα πήρες εσύ θα ήθελα να συζητήσουμε για το πόσο λάθος είναι να παίρνουμε πράγματα από τον άλλον χωρίς να τον ρωτάμε και ακόμη περισσότερο να κλέβουμε κάτι…». Αυτή μπορεί να είναι μια καλή αρχή για να ανοίξει το θέμα και να δούμε τι μηνύματα μας στέλνει και σε ποια σημεία χρειάζεται να προσέξουμε, να συμβουλεύσουμε, να διαπαιδαγωγήσουμε…