Είναι τελικά καταδικασμένοι οι σύζυγοι να ζουν χωρίς συναισθηματική και σεξουαλική ικανοποίηση; Ήταν η επιλογή για τον γάμο τους λανθασμένη ή μήπως κάποιοι άλλοι παράγοντες, που σχετίζονται με την αλληλεπίδρασή τους, τον οδήγησαν στον μαρασμό; Είναι οι δυσκολίες τους αναστρέψιμες μέσα από τη θεραπεία ζεύγους; Τα ζευγάρια, που όλο και περισσότερο έρχονται αντιμέτωπα με τα εγγενή διλήμματα της σχέσης τους, απευθύνονται στον ψυχοθεραπευτή, προσπαθώντας να διερευνήσουν τους λόγους που ο παλιός ενθουσιασμός έχει δώσει τη θέση του σε παράπονα, θυμό, οδύνη, ρουτίνα και αδιέξοδο. Τρεις διαφορετικές σχολές ψυχοθεραπείας, η ψυχαναλυτική, η συμπεριφορική και η συστημική, προσπαθούν να εξηγήσουν –κάθε μια με τα δικά της θεωρητικά εργαλεία– τη δυσλειτουργία του ζεύγους και να προτείνουν ψυχοθεραπευτικές παρεμβάσεις. Τρεις διαφορετικές οπτικές για τους λόγους της συζυγικής δυσαρμονίας και τους τρόπους που αυτή μπορεί να αντιμετωπιστεί. Eκτός όμως από την παράθεση των θεωρητικών προσεγγίσεων και της κλινικής τους εμπειρίας, οι τρεις σχολές προχωρούν και σε ένα σχολιασμό μεταξύ τους, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για να βαθύνει ο διάλογος ανάμεσα σε ψυχοθεραπευτές διαφορετικών κατευθύνσεων. Μήπως τελικά (όπως τα ζευγάρια και οι άνθρωποι), εκτός από διαφορετικές, οι τρεις σχολές θεραπείας ζεύγους, η ψυχαναλυτική, η συμπεριφορική και η συστημική, είναι και συμπληρωματικές;