Η παρούσα ερευνητική εργασία διερευνά τον τρόπο με τον οποίο η δραματοποίηση και, πιο συγκεκριμένα, η ιδιαίτερη πραγματικότητα που δημιουργεί η διαδικασία της δραματοποίησης, μπορεί να βοηθήσει ένα παιδί με αυτισμό να έρθει σε επαφή με τα συναισθήματά του και να κατανοήσει καλύτερα την έννοια του «εαυτού». Παράλληλα, να μπορέσει να συνδέσει ένα συναίσθημα που βιώνει με την αιτία που το έχει προκαλέσει. Τέλος, η δραματοποίηση εμπεριέχει την ικανότητα του «σαν να» και της υπόδησης ενός ρόλου, ικανότητες που επίσης παρουσιάζουν ιδιαίτερη δυσκολία στην περίπτωση του αυτισμού.
