Το βιβλίο “Εισαγωγή στη δραµατοθεραπεία” είναι ένας συνοπτικός οδηγός για το παρελθόν, τη θεωρία και τις πρακτικές αυτής της µεθόδου θεραπείας, η οποία χρησιµοποιεί τις διεργασίες του δράµατος για να βοηθήσει τους ανθρώπους σε στιγµές ψυχικής καταπόνησης, συναισθηµατικής αναστάτωσης, ασθένειας ή αναπηρίας.
Καθώς διανθίζεται µε ζωντανά παραδείγµατα από συνεδρίες δραµατοθεραπείας παρουσιάζει πώς το δράµα µπορεί να χρησιµοποιηθεί για να επιτευχθεί η εποικοδοµητική αλλαγή σε άτοµα ή σε οµάδες. Πιο συγκεκριµένα, το βιβλίο τονίζει τη δύναµη του δράµατος ως θεραπευτικού µέσου, εξαιτίας του γεγονότος ότι βασίζεται στη µεταφορά – µια δύναµη που µπορεί να δαµαστεί µέσα από το παιχνίδι ρόλων, την αναπαράσταση, την αφήγηση ιστοριών και τη χρησιµοποίηση κούκλας και µάσκας.
Το βιβλίο “Εισαγωγή στη δραµατοθεραπεία” προσφέρει µια ευχάριστη επισκόπηση για τους αναγνώστες που είναι καινούριοι σε αυτόν τον τοµέα και αποτελεί ένα εξαιρετικό σηµείο εκκίνησης για περαιτέρω σπουδές.

Πώς πηγάζει από μέσα μας η έμπνευση και πώς μπορεί να την εμποδίσουν, να την εκτροχιάσουν ή να την επισκιάσουν τα αναπόφευκτα γεγονότα της ζωής; Και πώς τελικά απελευθερώνεται για να φτάσουμε στη δημιουργία – να μιλήσουμε, να τραγουδήσουμε, να γράψουμε ή να ζωγραφίσουμε με τη δική μας αυθεντική φωνή;

Το βιβλίο του μουσικού Στήβεν Ναχμάνοβιτς αποτελεί μια εξερεύνηση των εσωτερικών διαστάσεων του αυτοσχεδιασμού. Απευθύνεται σε όσους θέλουν να γνωρίσουν και να ενισχύσουν τις δημιουργικές τους ικανότητες. Σκοπός του είναι να μας μυήσει στην κατανόηση, στη χαρά, στην υπευθυνότητα και στη γαλήνη που προσφέρει η ανθρώπινη φαντασία όταν αξιοποιείται πλήρως.

«Ακριβώς επειδή το μέλλον είναι τόσο αβέβαιο», λέει ο Ναχμάνοβιτς, «η τέχνη σήμερα είναι πιο σημαντική από ποτέ. Και, γι’ άλλη μια φορά, δεν εννοώ απλώς τέχνη αλλά ζωή γεμάτη τέχνη: γεμάτη παιχνίδι, σοβαρότητα, αλληλεξάρτηση, δομή, πληρότητα. Και καρδιά».

“…Προϊόν των προβληματισμών, που αφορούν την κατανόηση των απαρχών του ψυχικού οργάνου και της εφαρμογής του στην κλινική, είναι αυτό το βιβλίο. Στη συγγραφή αυτού του έργου θα ακολουθήσω την εξέλιξη του ψυχικού οργάνου από τις πρώτες εγγραφές μέχρι την πλήρη εξέλιξή του (ερέθισμα-διέγερση, ένστικτο, ενόρμηση και παράγωγά της). Περιττό να υπογραμμίσω πως η γένεση και η εξέλιξη του ψυχισμού δεν είναι πρωτίστως γραμμικές και για την ύφανσή του στηριζόμαστε κυρίως σε υποθέσεις και “μυθικές αρχές”, όπως έλεγε ο Freud. Τόσο η προοδευτική όσο και η παλινδρομική φορά χαρακτηρίζουν επίσης αυτή την ύφανση…”

Το τρένο με τα χρωματιστά βαγόνια που πηγαίνει στα πιο μακρινά, τα πιο μαγευτικά μέρη του κόσμου, γεμάτο με χαλίφηδες και μπαλαρίνες, κυνηγούς με καραμπίνες, Τυρολέζες και σουλτάνους, τυμπανιστές κι Ινδιάνους και χίλιους δυο βιαστικούς επιβάτες, είναι έτοιμο να ξεκινήσει, όταν ξαφνικά ο ταλαίπωρος σταθμάρχης διαπιστώνει ότι λείπει ένα βαγόνι. Απελπισμένος μετράει τα βαγόνια ένα ένα, τα μετράει με καρδιά σφιγμένη και μάτια βουρκωμένα, λογαριάζει, υποφέρει, πεισματώνει, αλλά δε βγάζει άκρη. Η αναχώρηση του τρένου καθυστερεί, οι επιβάτες διαμαρτύρονται, τα μωρά ουρλιάζουν και όλοι είναι αναστατωμένοι, εκτός από ένα σκυλάκι, το λουκανικο- λαγωνικό. Γιατί το σκυλάκι αυτό είναι άραγε τόσο χαρωπό; Ξέρει μήπως κάτι που δεν το γνωρίζουν οι άλλοι επιβάτες;