Συχνά γινόμαστε μάρτυρες αμφισβήτησης της ψυχανάλυσης για τις παραδοχές της και την αποτελεσματικότητά της. Όμως, αφ’ ότου ο Freud εγκατέλειψε το “Project” και άρχισε να ασχολείται σταθερά με τη μελέτη του “ασυνειδήτου”, υπήρξαν όλες οι προϋποθέσεις για την επιτυχή θεραπεία τουλάχιστον των “νευρώσεων”. Παρά ταύτα, ο ψυχαναλυτικός κόσμος επέμεινε στην ιατρικομορφική χρήση της ψυχανάλυσης και τον παραγκωνισμό της καθοριστικά “μεταψυχολογικής” της διάστασης. Η ενδελεχής μελέτη της τελευταίας αναδεικνύει το γεγονός ότι αυτή δεν είναι ούτε τόσο δύσκολη στην κατανόησή της ούτε τόσο ατελής στην περιγραφή της από τον Freud και πολλούς μεταγενέστερους ψυχαναλυτές. Αντιθέτως, στο κλινικό επίπεδο, η σωστή εφαρμογή της “Μεταψυχολογίας” είναι πολλά υποσχόμενη περί των ψυχικών διαταραχών.