Η «ψυχανάλυση» και η «ψυχιατρική αποκατάσταση» αποτελούσαν πάντα δύο σημαντικές θεραπευτικές παρεμβάσεις και προσεγγίσεις, θεωρούντο όμως πάντα πολύ διαφορετικές όσον αφορά βασικούς τομείς θεωρητικής κατάρτισης και πρακτικής εφαρμογής. Η ψυχανάλυση, για παράδειγμα, αφορά ασθενείς που κινούνται περισσότερο στα πλαίσιο της νεύρωσης ενώ η ψυχιατρική αποκατάσταση ασχολείται κυρίως με ψυχιατρικά περιστατικά στο επίπεδο της σχιζοφρένειας. Επίσης, στην ψυχαναλυτική πρακτική η διατήρηση των ορίων στη θεραπευτική σχέση θεωρείτο πάντα απαραίτητη, στοιχείο το οποίο διαφοροποιείται σημαντικά στα πλαίσια της ψυχιατρικής αποκατάστασης ενός ασθενή όπου ενεργοποιούνται και πολλοί άλλοι φορείς. Η ερευνητική αυτή εργασία θέτει υπό αμφισβήτηση την έως τώρα δεδομένη διαφοροποίηση των δύο προσεγγίσεων και συζητά, αρχικά, τις αλλαγές και τις εξελίξεις που έχουν διαδραματιστεί σε καθεμία από αυτές τα τελευταία χρόνια. Οι αλλαγές αυτές, προϊόν μιας ευρύτερης κοινωνικής αλλαγής και διαφοροποίησης των δομών της ψυχικής υγείας τα τελευταία χρόνια, φέρουν πιο κοντά την ψυχανάλυση και την ψυχιατρική αποκατάσταση ως δύο θεραπευτικές τεχνικές που μπορούν να επηρεάζουν η μία την άλλη και να δρουν συμπληρωματικά σε πολλά επίπεδα.