Η έρευνα αυτή εστιάζει στη σημασία και δυνατότητα διάγνωσης της διαταραχής μετα-τραυματικού στρες σε γυναίκες που έχουν διαγνωστεί με καρκίνο του μαστού. Ο καρκίνος του μαστού αποτελεί τον πιο κοινό τύπο καρκίνου σε γυναίκες σε όλο τον κόσμο με μια παγκόσμια εκτίμηση της τάξεως του 1,5 εκατομμυρίων νέων περιστατικών ετησίως (Parkin, Bray, Ferlay & Pisani 2005). Το αντίστοιχο ετήσιο ποσοστό εκδήλωσης στην Ευρώπη είναι 130.000 (Μοsconi & Leccese 2004).
Κατά τη διάγνωση και θεραπευτική αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού δίνεται αποκλειστική και μονομερής έμφαση στην παροχή ιατρικής φροντίδας παραμερίζοντας το γεγονός των υψηλών επιπέδων στρες που εκδηλώνονται και  επηρεάζουν την πορεία της υγείας του ασθενή, τη συμπεριφορά και την ψυχολογική διακύμανση κατά την ιατρική περίθαλψη και τον τρόπο με τον οποίο το ποσοστό μετα-τραυματικούς στρες επηρεάζει την εξέλιξη της νόσου και τη συμπεριφορά της ασθενούς και σε μια πιθανή μελλοντική επανεμφάνιση συμπτωμάτων.
Η έρευνα υποδεικνύει ότι οι ψυχολογικές επιπτώσεις της διάγνωσης μπορεί να είναι έντονες και με μακρόχρονες επιδράσεις. Παράλληλα, τονίζεται η ιδιαίτερη η σημασία διαγνωστικής δυνατότητας της διαταραχής μετα-τραυματικού στρες σε ογκολογικά κέντρα και η ανάγκη ψυχολογικής εκτίμησης και παρακολούθησης των γυναικών που διαγιγνώσκονται με καρκίνο του μαστού.