Το είδος των υλικών που χρησιμοποιούνται ως εκφραστικά μέσα στην εικαστική θεραπεία (ξυλομπογιές, μαρκαδόροι, τέμπερες, νερομπογιές, λαδομπογιές κ.ά.) παίζει σημαντικό ρόλο στη θεραπευτική διαδικασία και τεχνική της συγκεκριμένης προσέγγισης. Παρόλα αυτά, δεν υπάρχουν σημαντικά ερευνητικά δεδομένα καθώς μικρός αριθμός ερευνών έχει πραγματοποιηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Βιβλιογραφικά αναφέρεται ότι η εικαστική θεραπεία λαμβάνει χώρα σε ένα πλαίσιο που απαρτίζεται από το θεραπευτή, τον θεραπευόμενο και τα υλικά που χρησιμοποιούνται. Επιπλέον, είναι εξαιρετικά σημαντική η επιλογή και χρήση του κατάλληλου υλικού για τις ανάγκες κάθε θεραπευόμενου. Τα υλικά μπορεί να είναι ρευστά ή ανθεκτικά, απλά ή σύνθετα, δομημένα ή μη δομημένα. Η σημασία και η κατάλληλη επιλογή τους αποτελούν σημαντικές διαδικασίες καθώς, σύμφωνα με το Expressive Therapies Continuum (ETC), οι ιδιότητες του υλικού που χρησιμοποιείται προκαλούν συγκεκριμένες αντιδράσεις στον συμμετέχοντα σε επίπεδο κιναισθητικό, αισθητηριακό, αντίληψης ή συναισθήματος, γνωστικό ή συμβολικό καθώς και έναν συνδυασμό αυτών.

Στη συγκεκριμένη ερευνητική εργασία τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν σε 41 παιδιά, ηλικίας 7-9 ετών, κυμαίνονταν από πιο παλινδρομημένα έως πιο ελεγχόμενα – τέμπερες, λαδομπογιές και μολύβια – και εξετάστηκε η επίδραση της χρήσης τους σε τέσσερις ψυχολογικές μεταβλητές: την επιθετικότητα, την αυτοεκτίμηση, το άγχος και τον αυτοέλεγχο. Επιπλέον, διερευνήθηκε η αξιολόγηση των συμμετεχόντων σχετικά με την εμπειρία τους καθ’ όλη τη διάρκεια της συγκεκριμένης ερευνητικής παρέμβασης.

Τα ερευνητικά αποτελέσματα υπέδειξαν μια στατιστικά σημαντική διαφορά στο επίπεδο της επιθετικότητας και του αυτοέλεγχου πριν και μετά από κάθε παρέμβαση. Παρατηρήθηκε επίσης μια στατιστικά σημαντική διαφορά σε μια παράμετρο της αξιολόγησης των συμμετεχόντων.

Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν την υπόθεση ότι το είδος του υλικού που χρησιμοποιείται στην εικαστική θεραπεία επιφέρει διαφορετικές επιδράσεις υποδεικνύοντας με αυτό τον τρόπο τη σημασία της κατάλληλης επιλογής του υλικού στο θεραπευτικό πλαίσιο καθώς και την ανάγκη περαιτέρω ερευνητικής μελέτης.