Πολλές φορές τα ζευγάρια έρχονται στη θεραπεία ζεύγους με μια εξιδανικευμένη προσδοκία ότι θα καταλήξουν να συμφωνούν σε όλα με τον/τη σύντροφο τους και να μην τσακώνονται, ότι θα τους αρέσουν τα ίδια πράγματα κοκ. Η θεραπεία ζεύγους αποσκοπεί κυρίως στο να γνωρίσουν οι δύο σύντροφοι καλύτερα τον εαυτό τους και τη σχέση τους για να μπορέσουν να αποδεχτούν τη διαφορετικότητα μεταξύ τους. Να κατανοήσουν ότι το ταίρι τους είναι ένα άτομο διαφορετικό από τους ίδιους, μπορεί να έχει άλλες απόψεις, σκέψεις, συναισθήματα και, βέβαια, τρόπους για να διαχειρίζονται αυτή τη διαφορετικότητα. Και όποτε χρειάζεται να συμφωνήσουν μαζί του/ης σε κάτι, ή να του/ης κάνουν το χατίρι, να το κάνουν από καθαρά ελεύθερη επιλογή και όχι από διάφορες συναισθηματικές εμπλοκές και ενοχή!
Η έννοια της διαφοροποίησης περιλαμβάνει την εξισορρόπηση δύο βασικών δυνάμεων της ζωής: την τάση για ατομικότητα και την τάση για συμπόρευση/ενότητα. Παράλληλα, αφορά την ικανότητα του ατόμου να διατηρεί την αίσθηση του εαυτού του και της ατομικότητάς του όταν βρίσκεται σε συναισθηματική εγγύτητα με άλλους ανθρώπους, ειδικά όταν γίνονται συναισθηματικά σημαντικοί για εκείνον.
Τέλος, η έννοια της διαφοροποίησης στο ζευγάρι παρέχει μια “διέξοδο” στη βασική σύγκρουση κάθε μακροχρόνιας σχέσης: πώς μπορεί κανείς να εξελίσσεται προσωπικά ενώ παράλληλα παραμένει σε επαφή και ενδιαφέρεται για την ευτυχία και ευημερία του/της συντρόφου του.
