Ένας βασικός λόγος που μας κάνει να αντιδρούμε υπερβολικά σε κάποια γεγονότα είναι επειδή παίρνουμε τα πράγματα προσωπικά και θεωρούμε ότι οτιδήποτε λέγεται ή συζητείται εκείνη τη στιγμή αναφέρεται σε εμάς προσωπικά και, μάλιστα, με σκοπό να μας θίξει. Παράλληλα μπορεί να έχουμε μάθει αυτό τον «υπερβολικό» τρόπο αντίδρασης, με άλλα λόγια να μιμούμαστε και να επαναλαμβάνουμε ένα μη αποτελεσματικό πρότυπο μίμησης. Στις σχέσεις βέβαια μπορεί να διαδραματίζονται και  άλλες αλληλεπιδράσεις που θυμίζουν τον πόνο που έχουμε νιώσει στο παρελθόν ή στην παιδική μας ηλικία και αντιδρούμε υπερβολικά μην μπορώντας να ελέγξουμε τον εαυτό μας και να διαχωρίσουμε τι συμβαίνει «τώρα» και τι μας έχει ανακινήσει τραύματα του παρελθόντος. Ξεχνάμε τι πυροδότησε τη συγκεκριμένη διαφωνία εκείνη τη στιγμή και δεν τσακωνόμαστε για τους λόγους που νομίζουμε αλλά επειδή έρχονται στην επιφάνεια παλιά καταπιεσμένα συναισθήματα και νιώθουμε, για μια ακόμη φορά, ότι δεν παίρνουμε την αγάπη και την αποδοχή που θα θέλαμε. Η αίσθηση της επανάληψης αυτής της απόρριψης μπορεί να πυροδοτεί υπερβολικές αντιδράσεις και παρανοήσεις σε πολλά επίπεδα.