Η επιλογή και η εφαρμογή ενός τατουάζ αποτελεί αναμφισβήτητα κάτι πολύ προσωπικό δεδομένου ότι λαμβάνει χώρα στο ίδιο μας το σώμα και αποτελεί μια μόνιμη παρέμβαση/ αλλαγή. Τα στοιχεία αυτά συνηγορούν στην αναζήτηση των βαθύτερων ψυχικών αναγκών αυτής της έκφρασης και επιλογής που επιθυμεί τον ορισμό της ατομικής ταυτότητας μέσα από την εγχάραξη του σώματος. Το τατουάζ αποτελεί ένα μέσο έκφρασης και αποκάλυψης ενδόμυχων σκέψεων, εικόνων, φαντασιώσεων σε ένα παιχνίδι «κρυφού/φανερού», «ειπωμένου/ανείπωτου». Πολλές φορές το τατουάζ χαράζει (και “φωνάζει”) αυτό που δεν μπορεί να ειπωθεί. Παράλληλα, το τατουάζ χαράσσεται επάνω στο δέρμα που δεν αποτελεί άλλο από το φυσικό διαχωριστικό του «εσωτερικού» από το «εξωτερικό», του συναισθηματικού από την εξωτερική πραγματικότητα. Το δέρμα είναι ένα φυσικό διαχωριστικό και προστατευτικό του εαυτού μας το οποίο εμείς, μέσω του τατουάζ, επαναδιαμορφώνουμε και επανασκηνοθετούμε. Ταυτόχρονα, μπορεί να ισχυροποιούμε τα όριά μας, τα «σύνορά» μας μέσα από τη συγκεκριμένη πράξη και αναπαράσταση. Τέλος, το τατουάζ μπορεί, για σημαντικό αριθμό ατόμων, να αποτελεί μια πράξη «επαναστατική», μια πράξη αντίδρασης και εναντίωσης, όπως αυτή  εκφράζεται κυρίως κατά την εφηβική ηλικία.