Η ομοφυλοφιλία δεν κατατάσσεται πλέον ως ψυχολογικό πρόβλημα ή ψυχιατρική διαταραχή. Περισσότερα από 35 χρόνια επιστημονικά ορθής και σωστά σχεδιασμένης έρευνας υπέδειξαν ότι η ομοφυλοφιλία αυτή καθεαυτή δεν συνδέεται με ψυχική νόσο ή άλλα ψυχικά ή κοινωνικά προβλήματα. Σημαντικό μέρος της πληροφόρησης βασίζονταν μέχρι τότε σε έρευνες στις οποίες συμμετείχαν ομοφυλόφιλοι που ήταν σε ψυχοθεραπευτική διαδικασία αλλοιώνοντας έτσι την ορθότητα των αποτελεσμάτων. Το 1973 η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία επιβεβαίωσε τα παραπάνω συμπεράσματα και αφαίρεσε τον όρο της ομοφυλοφιλίας από το επίσημο διαγνωστικό της εγχειρίδιο.
Στην καθημερινή κλινική πρακτική πια η ομοφυλοφιλία ορίζεται ως ψυχολογικό πρόβλημα μόνο όταν ο ίδιος ο ομοφυλόφιλος (άντρας ή γυναίκα) θεωρεί ότι έχει πρόβλημα. Είναι γεγονός ότι κάθε ομοφυλόφιλος έχει να αντιμετωπίσει σημαντικές διαφοροποιήσεις και διαδικασίες προσαρμογής στη ζωή του (θέματα αποδοχής, μη δυνατότητα δημιουργίας οικογένειας κ.ά.). Παράλληλα, σημαντικό ποσοστό ομοφυλόφιλων δεν νιώθει καλά και βιώνει συγκρουσιακά την ταυτότητά του ως ομοφυλόφιλος. Με άλλα λόγια η ομοφυλοφιλία δεν είναι από τον ίδιο αποδεκτή και επιθυμητή. Σε αυτές τις περιπτώσεις, όπως και σε όλες τις περιπτώσεις ενδοψυχικών συγκρούσεων, είναι σημαντική η αναζήτηση ψυχολογικής βοήθειας.