Η σεξουαλική συμπεριφορά των ατόμων που πάσχουν από ψύχωση δεν έχει επισταμένα μελετηθεί βιβλιογραφικά καθώς πάντα δίνεται μεγαλύτερο βάρος στη σταθεροποίηση και λειτουργικότητα του πάσχοντος σε σημαντικά καθημερινά ζητήματα, παραβλέποντας όμως τον σημαντικό τομέα της σεξουαλικής έκφρασης που θα μπορούσε να αποτελεί και μια παράμετρο βοήθειας για τον ίδιο. Ένας δεύτερος λόγος αφορά στην επίδραση της αντιψυχωτικής φαρμακευτικής αγωγής στη σεξουαλική συμπεριφορά. Η φαρμακευτική αγωγή σε αυτές τις περιπτώσεις, όπως είναι γνωστό, είναι απαραίτητη και ισόβια καθώς βοηθά στη μείωση της έντασης των συμπτωμάτων παράλληλα όμως και στην εμφάνιση παρενεργειών που μπορεί να επηρεάζουν και τη σεξουαλική ζωή του ατόμου. Επίσης, η παρουσία παραληρηματικών ιδεών και ψευδαισθήσεων με σεξουαλικό περιεχόμενο επιφέρει ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση στον ίδιο τον πάσχοντα αλλά και στον θεράποντα ιατρό που καλείται να εκτιμήσει τα ψυχωσικά συμπτώματα παράλληλα με τις τόσο σημαντικές συναισθηματικές ανάγκες του ασθενή για σεξουαλική έκφραση και αλληλεπίδραση. Τέλος, η μη δυνατότητα έκφρασης και κάλυψης αυτών των αναγκών οδηγεί σε καταναγκαστική αυνανιστική συμπεριφορά που επιτείνει την απομόνωση αλλά και τη χαμηλή αυτοεκτίμηση. Είναι σημαντικό στα άτομα που πάσχουν από ψύχωση να γίνεται μια συνολική εκτίμηση και θεραπευτική παρέμβαση σε πολλά επίπεδα προκειμένου ο ίδιος ο πάσχων να νιώσει ότι λαμβάνονται σοβαρά υπόψη οι συναισθηματικές του ανάγκες για κοινωνική αλληλεπίδραση με το άλλο φύλο και να μπορεί και ο ίδιος να βρίσκει ένα πιο υγιή τρόπο έκφρασής τους.