Κατά τη διάρκεια της έντασης, είναι καλό οι γονείς να μην επεμβαίνουν αμέσως μόλις αρχίζει ο τσακωμός αλλά να περιμένουν λίγο μήπως τα παιδιά μπορέσουν να επιλύσουν μόνα τους τη διαφωνία τους. Αν όμως η ένταση παραταθεί και, κυρίως, όταν τα παιδιά αρχίζουν να μιλούν άσχημα ή να χτυπούν το ένα το άλλο πρέπει να παρέμβουν για να δουν τι συμβαίνει και για να δώσουν στα παιδιά την ευκαιρία να εκφράσει το καθένα πιο ήρεμα την άποψή του. Για τα παιδιά είναι δύσκολο εκείνη τη στιγμή να ακούσουν νέα πράγματα. Γι’ αυτό και οι γονείς μπορούν να είναι αργότερα πιο διδακτικοί. Εκείνη τη στιγμή όμως μπορούν να δείξουν στα παιδιά πώς θα μπορούσε το καθένα να κάνει μια αμοιβαία υποχώρηση ή να πει κάτι με πιο ήρεμο τρόπο για να λυθεί η σύγκρουση. Μπορούν επίσης να θυμίσουν στα παιδιά τη συμφωνία που έχουν κάνει για τις συνέπειες, ή την «τιμωρία» όταν συμβαίνουν τέτοιοι τσακωμοί, για παράδειγμα, ότι ο καθένας πάει στο δωμάτιό του, ή ότι δεν βλέπουν τηλεόραση. Τέλος, βέβαια, είναι σημαντική η συνέπεια στην επιβολή των κανόνων που έχουν συμφωνηθεί.