Είναι φυσικό σε κάθε ζευγάρι να υπάρχουν διαφωνίες και η ένταση κάποιες φορές να ανεβαίνει και να δημιουργούνται συγκρούσεις. Όλα αυτά δεν μπορεί πάντα να κρύβονται από τα παιδιά ή να γίνονται πίσω από κλειστές πόρτες. Το πρόβλημα ξεκινά όταν οι τσακωμοί αρχίζουν και δημιουργούν μια διαρκή ένταση μέσα στο σπίτι και γίνονται όλο και πιο επιθετικοί. Σαν να επικρατεί διαρκώς μια κατάσταση εχθροπραξίας, έχθρας και οι γονείς δεν τα βρίσκουν ποτέ… Και το χειρότερο είναι όταν οι συγκρούσεις αυτές περιλαμβάνουν θέματα που αφορούν το ίδιο το παιδί, ή, ακόμη χειρότερα, εμπλέκουν και το ίδιο. Είναι γνωστό βέβαια ότι η δυνατότητα και η ικανότητα ενός γονιού να ασκεί το γονεϊκό ρόλο είναι πιο αποτελεσματική όταν υπάρχει μια καλή και επικοινωνιακή σχέση με το σύντροφο. Είναι γνωστές επίσης πολλές συμβουλές σχετικά με το πώς θα πρέπει να επιλύονται αυτές οι συγκρούσεις ώστε να μην είναι επιβλαβείς για το παιδί. Αυτό που είναι όμως σημαντικό να κατανοήσουμε και να εστιάσουμε σε αυτό είναι η εσωτερική σύγκρουση που βιώνεται από ένα παιδί όταν τα δύο «κομμάτια» του εαυτού του, ο πατέρας και η μητέρα, συγκρούονται και βρίσκονται διαρκώς σε μια κατάσταση έντασης και διαμάχης. Ο «εαυτός» δεν μπορεί να βρει ηρεμία, γαλήνη, ισορροπία και, σίγουρα, πολύ δύσκολα μια θετική αίσθηση ταυτότητας και παρουσίας στη ζωή.