Κατά τον Κ. Γιούνγκ, η περσόνα αφορά περισσότερο ένα είδος “συμβιβασμού” που κάνει το άτομο μεταξύ των απαιτήσεων του εξωτερικού περιβάλλοντος και των εσωτερικών ψυχικών αναγκών και ιδιαιτεροτήτων του. Δημιουργείται, έτσι, ένα είδος επίπλαστης προσωπικότητας ή μάσκας που “φορά” προκειμένου να αντεπεξέλθει στις σχέσεις του με τους άλλους και τις απαιτήσεις της καθημερινής ζωής.