Συμβαίνουν συχνά γεγονότα στη ζωή μας που τα θεωρούμε τρομερή σύμπτωση και κυριολεκτικά μας εκπλήσσουν. Σαν να πιστεύουμε ότι υπάρχει μια «άλλη», έξω από εμάς δύναμη, που καθορίζει τη ροή και τα γεγονότα της ζωής. Επιστημονικές μελέτες αναφέρουν ότι στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό οφείλεται στην επιλεκτική μας μνήμη που εστιάζει και θυμάται επιλεκτικά τη μια φορά, για παράδειγμα, που χτύπησε το τηλέφωνο ακριβώς τη στιγμή που σκεφτόμασταν κι εμείς το ίδιο. Ή, στην ανάγκη του ανθρώπου να δημιουργεί διασυνδέσεις και να συνδέει με μια σχέση αιτίας αποτελέσματος τα πάντα γύρω του προκειμένου να νιώσει ότι ελέγχει το φόβο του για το μέλλον. Συχνά αναφέρεται ότι εκλείπουν και οι γνώσεις στατιστικής που θα μας υποδείκνυαν ότι πολλά συμβάντα είναι πολύ πιο πιθανά σε ένα συγκεκριμένο δείγμα πληθυσμού από ό, τι εμείς πιστεύουμε. Η ψυχολογική ερμηνεία όμως των συμπτώσεων στηρίζεται στη λειτουργία του ασυνειδήτου βάσει του οποίου εμείς οι ίδιοι, βάσει των ασυνείδητων επιθυμιών μας, χαράσσουμε τις συμπτώσεις της ζωής μας. Πολλά γεγονότα μπορεί να μην συμβαίνουν «ξαφνικά» και συμπτωματικά, αλλά τη στιγμή που εμείς ήμασταν ψυχολογικά έτοιμοι για αυτά και οι επιθυμία μας ήταν πιο ξεκάθαρη. Η θεώρηση αυτή όμως επιφέρει ευθύνη σε εμάς τους ίδιους για αυτό και δεν είναι ιδιαίτερα αποδεκτή. Είναι όμως γεγονός ότι εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε τις συμπτώσεις της ζωής μας.