Σε ορισμένες περιπτώσεις χωρισμών το ζευγάρι αποφασίζει, για χάρη των παιδιών, να διατηρήσει ένα λευκό γάμο, και οι δύο σύντροφοι να μείνουν απλοί συγκάτοικοι. Οι λόγοι που εξηγούν μια τέτοια απόφαση είναι πολλοί (στις μέρες μας και οικονομικοί) και είναι φυσικό οι γονείς να θέλουν να προστατεύουν τα παιδιά τους και να νιώθουν ενοχές επιφέροντας με το χωρισμό αναστάτωση στη ζωή τους. Δεν ξέρουν πώς να τους το πουν, πώς να τα μην τα πληγώσουν. Η ανάγκη αυτή είναι σεβαστή, φαίνεται όμως ότι στις περισσότερες περιπτώσεις έχει να κάνει με φόβους και ανασφάλειες των γονιών παρά με μια επιθυμητή λύση: Μπορώ να τα καταφέρω μόνος μου; Και αν με ξεχάσουν ή δεν με θέλουν πια; Μπορώ να τα βγάλω πέρα στη ζωή μου; Επιπλέον, σε πρακτικό επίπεδο, δύσκολα επιτυγχάνεται ένα τέτοιο εγχείρημα. Συχνά είναι καλύτερα οι δύο πρώην σύζυγοι να μένουν πολύ κοντά, ή σε δύο διαφορετικά διαμερίσματα στην ίδια πολυκατοικία.
Από τη μεριά των παιδιών, εκείνα προτιμούν πάντα και ζουν καλά με δύο γονείς που αγαπιούνται και έχουν επιλέξει να ζουν μαζί γιατί οι ίδιοι το επιθυμούν, όχι όμως με δύο γονείς που «θυσιάζονται» γι’ αυτά ή προσποιούνται κάτι που δεν είναι, ουσιαστικά κοροϊδεύοντάς τα.