Η επιλογή και η εφαρμογή ενός τατουάζ αποτελεί αναμφισβήτητα κάτι πολύ προσωπικό δεδομένου ότι λαμβάνει χώρα στο ίδιο μας το σώμα και αποτελεί μια μόνιμη παρέμβαση/ αλλαγή. Τα στοιχεία αυτά συνηγορούν στην αναζήτηση των βαθύτερων ψυχικών αναγκών αυτής της έκφρασης και επιλογής που επιθυμεί τον ορισμό της ατομικής ταυτότητας μέσα από την εγχάραξη του σώματος. Το τατουάζ αποτελεί ένα μέσο έκφρασης και αποκάλυψης ενδόμυχων σκέψεων, εικόνων, φαντασιώσεων σε ένα παιχνίδι «κρυφού/φανερού», «ειπωμένου/ανείπωτου». Πολλές φορές το τατουάζ χαράζει (και “φωνάζει”) αυτό που δεν μπορεί να ειπωθεί. Παράλληλα, το τατουάζ χαράσσεται επάνω στο δέρμα που δεν αποτελεί άλλο από το φυσικό διαχωριστικό του «εσωτερικού» από το «εξωτερικό», του συναισθηματικού από την εξωτερική πραγματικότητα. Το δέρμα είναι ένα φυσικό διαχωριστικό και προστατευτικό του εαυτού μας το οποίο εμείς, μέσω του τατουάζ, επαναδιαμορφώνουμε και επανασκηνοθετούμε. Ταυτόχρονα, μπορεί να ισχυροποιούμε τα όριά μας, τα «σύνορά» μας μέσα από τη συγκεκριμένη πράξη και αναπαράσταση. Τέλος, το τατουάζ μπορεί, για σημαντικό αριθμό ατόμων, να αποτελεί μια πράξη «επαναστατική», μια πράξη αντίδρασης και εναντίωσης, όπως αυτή  εκφράζεται κυρίως κατά την εφηβική ηλικία.

Η Δραματοθεραπεία αποτελεί μια ψυχοθεραπευτική προσέγγιση που χρησιμοποιεί το δράμα και την εγγενή δραματουργική ικανότητα του ανθρώπου ως βασικά εργαλεία διερεύνησης των αναγκών του αλλά και δημιουργίας μιας διορθωτικής εμπειρίας. Μέσα από τη δραματοποίηση ο θεραπευόμενος μπορεί να «δει» και να παρατηρήσει ένα θέμα ή ένα πρόβλημα που συζητείται στην ομάδα από μια απόσταση ασφαλείας και να εντοπίσει ευκολότερα εναλλακτικές λύσεις για τον ίδιο αλλά και για τους άλλους συμμετέχοντες στην ομάδα. Παράλληλα έχει τη δυνατότητα να «παίξει» και να λειτουργήσει δημιουργικά και καλλιτεχνικά, στοιχεία τα οποία απουσιάζουν από την καθημερινότητά του που επικεντρώνεται συνήθως στα προβλήματα που τον απασχολούν. Μέσα από το παιχνίδι, τον αυθορμητισμό και τη δημιουργικότητα μπορεί να νιώσει ότι ανακαλύπτει και «επαναπλάθει» τον εαυτό του.
Η Δραματοθεραπεία λειτουργεί ατομικά και ομαδικά και εντάσσεται στις θεραπείες μέσω Τέχνης.

Παρά το γεγονός ότι τα χρώματα αποτελούν μια τόσο σημαντική παράμετρο στη ζωή μας, η αναζήτηση πιο εμπεριστατωμένων και επιστημονικών ερευνητικών εργασιών σχετικών με αυτό το θέμα έδειξε ότι ο αριθμός τους είναι πολύ μικρός. Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι εμπλέκονται τόσοι υποκειμενικοί παράγοντες και εμπειρίες, κυρίως όμως σημαντικά διαπολιτισμικά στοιχεία και ιδιαιτερότητες, που καθιστούν μια πιο εμπεριστατωμένη μελέτη εξαιρετικά δύσκολη.
Είναι γεγονός όμως ότι τα χρώματα επηρεάζουν σημαντικά τη διάθεσή μας! Μια πρώτη σαφής ταξινόμηση αφορά τα θερμά χρώματα (κόκκινο, κίτρινο, πορτοκαλί κ.ά.) και τα ψυχρά χρώματα (πράσινο, μπλε, μωβ κ.ά.). Τα θερμά χρώματα διακινούν μέσα μας από αίσθημα άνεσης και ζεστασιάς έως επιθετικότητα ή θυμό. Τα ψυχρά χρώματα συνδέονται συχνά με ηρεμία αλλά και θλίψη. Οι επιλογές των χρωμάτων «αποκαλύπτουν» επίσης την ψυχική μας διάθεση και ασυνείδητα κομμάτια του εαυτού μας.
Το θέμα του χρώματος έχει βέβαια μελετηθεί εκτεταμένα στο χώρο του μάρκετινγκ και της διαφήμισης και υπάρχουν σημαντικές μελέτες σχετικά με την επήρεια των χρωμάτων σε διάφορους τομείς της αγοράς, όπως είναι, για παράδειγμα, το χρώμα ενός συγκεκριμένου προϊόντος, η συμπεριφορά του καταναλωτή, ο χρωματισμός του χώρου προώθησης κ.ά.
Ας δούμε όμως και ορισμένα άλλα παραδείγματα για τους τρόπους με τους οποίους το χρώμα μπορεί να επηρεάσει τη ζωή μας. Μπορεί να μας εκπλήξουν!
-Χάπια placebo σε ένα θερμό χρώμα είναι πιο αποτελεσματικά από αντίστοιχα χάπια βαμμένα με ένα πιο ψυχρό χρώμα.
-Η τοποθέτηση φώτων με μπλε φωτισμό στους δρόμους μιας περιοχής μειώνει την εγκληματικότητα στη συγκεκριμένη περιοχή.
-Η θερμοκρασία του περιβάλλοντος παίζει έναν ρόλο στην επιλογή των χρωμάτων: Οι άνθρωποι που ζεσταίνονται προτιμούν τα πιο ψυχρά χρώματα, ενώ εκείνοι που κρυώνουν τα πιο θερμά χρώματα.
-Σε μια πρόσφατη ερευνητική εργασία αναφέρεται ότι το χρώμα κόκκινο κάνει τους ανθρώπους να αντιδρούν με μεγαλύτερη ταχύτητα και δυναμική, γεγονός το οποίο μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά χρήσιμο κατά τη διεξαγωγή και διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων.
-Σε μια ερευνητική μελέτη ιστορικής αναδρομής σημειώθηκε ότι οι αθλητικές ομάδες που είχαν κατά κανόνα στολή σε μαύρο χρώμα λάμβαναν πιο συχνά πέναλτι και το κοινό απέδιδε πιο αρνητικά χαρακτηριστικά σε ένα παίκτη που φορούσε στολή σε μαύρο χρώμα.