Τα άτομα με σχιζοειδή προσωπικότητα εκδηλώνουν έντονο φόβο αφοσίωσης και εξάρτησης και η ανάγκη τους για αυτοπροστασία και οριοθέτηση του Εγώ είναι ιδιαίτερα αυξημένη. Η κύρια σύγκρουση που αντιμετωπίζουν στον τομέα των σχέσεων εστιάζεται στην εγγύτητα και την απόσταση, την αγάπη και το φόβο.
Μια βαθιά αμφιταλάντευση σχετικά με την ανθρώπινη επαφή και εγγύτητα διαποτίζει την καθημερινότητά τους. Λαχταρούν την εγγύτητα ενώ παράλληλα αισθάνονται τη σταθερή απειλή της εγκόλπωσής τους από τους άλλους. Μόλις νιώσουν ότι έρχονται πιο κοντά συναισθηματικά με έναν άλλον άνθρωπο μπορεί να αντιδράσουν επιθετικά και απορριπτικά ή και να διακόψουν ξαφνικά κάθε επαφή μαζί του. Επιθυμούν να είναι ανεξάρτητοι και αυτάρκεις και να νιώθουν ότι δεν χρειάζονται και δεν υποχρεώνονται σε κανέναν.

Ιδιαίτερο ερευνητικό ενδιαφέρον συγκεντρώνει η μελέτη της συσχέτισης που μπορεί να υφίσταται μεταξύ των διατροφικών διαταραχών και των διαταραχών που συγκαταλέγονται στο ιδεοψυχαναγκαστικό φάσμα. Το στοιχείο που επισημαίνεται είναι ότι οι δύο αυτές κατηγορίες διαταραχών εμφανίζουν συμπτωματολογία η οποία, σε ένα αρχικό διαγνωστικό στάδιο, δεν μπορεί εύκολα να διαφοροποιηθεί. Για παράδειγμα, στην περίπτωση της ανορεξίας αναφέρεται το εκτεταμένο τσεκάρισμα/ έλεγχος από τον πάσχοντα εάν μια τροφή περιέχει υψηλό ποσοστό λιπαρών, το μέτρημα/ ζύγισμα της ποσότητας, επίμονα τελετουργικά σχετικά με τη διαδικασία επιλογής, αγοράς, προετοιμασίας, μαγειρέματος και κατανάλωσης μιας τροφής κοκ. Στην περίπτωση της βουλιμίας αναφέρονται εκτεταμένοι κύκλοι υπερφαγίας και στη συνέχεια προσπάθειας εμετού που συνοδεύονται από διάφορες τελετουργικές συμπεριφορές.

Εάν λοιπόν οι συμπεριφορές που προκύπτουν και στις δύο κατηγορίες διαταραχών εμφανίζουν ομοιότητες το πρώτο ζήτημα που ανακύπτει είναι διαγνωστικό, δηλαδή, σε κάθε περίπτωση, σε ποια διαγνωστική κατηγορία εντάσσεται η συμπεριφορά του πάσχοντος, εάν και οι δύο κατηγορίες είναι παρούσες παράλληλα και, στην περίπτωση που ισχύει αυτό, ποια διαταραχή ευθύνεται κυρίως ότι φέρει την άλλη. Τα ερωτήματα αυτά σαφώς θέτουν άμεσα και το ζήτημα επιλογής της κατάλληλης θεραπείας σε κάθε περίπτωση.

Τα ερευνητικά δεδομένα σήμερα υποδεικνύουν ότι οι πάσχοντες από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή εκδηλώνουν σαφώς σημαντικά πιο διαταραγμένες διατροφικές πεποιθήσεις και συμπεριφορές από τους υγιείς πληθυσμούς και ότι μοιράζονται ορισμένα από τα ψυχοπαθολογικά χαρακτηριστικά διατροφικών συνηθειών που εμφανίζονται στις διατροφικές διαταραχές. Ερευνητικά δεδομένα υποδεικνύουν επίσης ότι στοιχεία της εγκεφαλικής λειτουργίας στην περίπτωση των ιδεοψυχαναγκαστικών διαταραχών μπορεί να σχετίζονται άμεσα με κέντρα εγκεφαλικής λειτουργίας που ελέγχουν την παχυσαρκία. Σε κάθε περίπτωση τα αποτελέσματα των ερευνών θα υποδείξουν την εξέλιξη κατάλληλων θεραπειών και για τις δύο κατηγορίες.

Ο φόβος αφορά μια φυσιολογική συναισθηματική αντίδραση σε ένα πραγματικό και ρεαλιστικό ερέθισμα κινδύνου. Οι σωματικές, διανοητικές αλλά και ψυχικές δυνάμεις του ανθρώπου τίθενται σε άμεση ενεργοποίηση, σε μια άμεση αντίδραση «φυγής ή επίθεσης», προκειμένου να ανταπεξέλθει τον κίνδυνο και να προστατεύσει τον εαυτό του. Ο φόβος υποχωρεί όταν υποχωρεί και το αίσθημα κινδύνου, γι’ αυτό και συχνά διαρκεί λίγο, έως ότου το ίδιο το άτομο εκτιμήσει ότι παρήλθε η συγκεκριμένη απειλή. Αντιθέτως, η φοβία αφορά έναν ακούσιο και εξαιρετικά έντονο φόβο για μια κατάσταση ή ένα αντικείμενο το οποίο δεν απειλεί άμεσα το άτομο τη δεδομένη στιγμή. Παράλληλα, το ίδιο το άτομο συνειδητοποιεί ότι ο φόβος του είναι παράλογος, δεν είναι όμως σε θέση να ελέγξει τις αντιδράσεις του και το άγχος που βιώνει. Αποφεύγει οποιαδήποτε κατάσταση ή συγκυρία θα μπορούσε να τον φέρει σε επαφή με το φοβικό αντικείμενο και διαφοροποιεί άμεσα τη συμπεριφορά του προκειμένου να μην εκτεθεί σε αυτό. Έτσι, επέρχονται σημαντικές δυσκολίες και παρακωλύσεις στη διεξαγωγή καθημερινών δραστηριοτήτων και συνδιαλλαγών, ιδιαίτερα αν αυτές σχετίζονται άμεσα με την εργασία του, τη διεκπεραίωση βασικών κοινωνικών επαφών κλπ.