Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο διαχείρισης του στρες & του άγχους είναι, όπως και σε όλες τις περιπτώσεις ψυχικών δυσκολιών, η συνειδητοποίηση της κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε. Κανένα είδος διαχείρισης και αντιμετώπισης δεν μπορεί να εκκινήσει αν δεν συνειδητοποιήσει κανείς ότι νιώθει άγχος ή ότι το στρες τον έχει καταβάλλει. Όσο και αν φαίνεται παράδοξο, πολλοί άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν ότι το συναίσθημά τους, οι πράξεις τους, οι κινήσεις τους κ.ά. υποδηλώνουν άγχος. Θεωρούν «φυσικό» να τελούν υπό πολύ έντονους ρυθμούς, υπό πολύ υψηλές απαιτήσεις, να σκέφτονται αρνητικά ή καταστροφολογικά. Εάν λοιπόν συνειδητοποιήσουμε ότι έχει διαταραχθεί αυτό το σημείο ισορροπίας, τότε είναι επίσης σημαντικό να παρατηρήσουμε τον τρόπο με τον οποίο μας συμβαίνει αυτό: πώς νιώθουμε, πότε συμβαίνει, με ποιες αφορμές, με ποιους τρόπους εκδηλώνονται τα σημάδια του άγχους. Νιώθουμε γενικά μια ένταση που διαχέεται παντού σωματικά και ψυχικά, ή η ένταση εντοπίζεται σε μια πιο συγκεκριμένη συμπεριφορά, για παράδειγμα, μιλάμε πολύ ή κάνουμε νευρικές κινήσεις κοκ. Η παρατήρηση επιφέρει και την καλύτερη διαχείριση του στρες καταρχήν γιατί είμαστε πιο ψύχραιμοι να αντιμετωπίσουμε την έντασή μας. Επίσης, έτσι δεν επιτείνονται και οι αρνητικές και καταστροφολογικές σκέψεις και δεν επέρχεται πανικός που είναι ανεξέλεγκτος και τα συμπτώματα δεν ξεπερνούν μια συγκεκριμένη εμβέλεια. Τέλος, μπορούμε να εντοπίσουμε από πού ξεκίνησε η ένταση αλλά και να δούμε τι μπορεί να μας βοηθήσει εκείνη τη στιγμή (το να μιλήσουμε σε κάποιον, η σωματική εκτόνωση κ.ά.).

Είναι γεγονός και έχει παρατηρηθεί παγκοσμίως με την πανδημία του covid 19 ότι άνθρωποι που έπασχαν από πολλές ιδέες και φοβίες περί μολύνσεων φαίνεται να νιώθουν τώρα λιγότερο άγχος σε σχέση τουλάχιστον με άτομα που πριν δεν είχαν τέτοιες ανησυχίες. Οι φοβίες γενικότερα υποκρύπτουν ένα βαθύτερο φόβο, μια αγωνία και ένα άγχος για κάτι το οποίο όμως απωθείται και δεν είναι συνειδητό από το ίδιο το άτομο. Το άτομο παλεύει καθημερινά με τα συμπτώματα της φοβίας, στην προκειμένη περίπτωση να καθαρίζει και να απολυμαίνει διαρκώς, να αποφεύγει άτομα και καταστάσεις που μπορεί να του μεταφέρουν μικρόβια κοκ., χωρίς όμως να συνειδητοποιεί τα βαθύτερα αίτια του φόβου του. Ο εσωτερικός, ενδο-ψυχικός αγώνας είναι μεγάλος και ασταμάτητος… καθημερινός… Τι γίνεται όμως τώρα με την πανδημία; Αυτό που έρχεται να αλλάξει το σκηνικό είναι ότι αυτή η εσωτερική απαγόρευση που καταδυναστεύει το φοβικό άτομο αντικαθίσταται από μια εξωτερική πλέον σαφέστατη οδηγία για αποστάσεις, για υποχρεωτική χρήση της μάσκας κοκ. Έτσι, το άτομο δεν χρειάζεται πλέον να παλεύει μέσα του, ενδο-ψυχικά, με όλο αυτό καθώς ένας εξωτερικός παράγοντας, το κράτος, έρχεται να επιβάλλει τον «νόμο»! Με αυτό τον τρόπο το άτομο ανακουφίζεται, ξεκουράζεται από την διαρκή αγωνία να προστατεύει ο ίδιος τον εαυτό του, και για το λόγο αυτό το άγχος μειώνεται σημαντικά!

Σε μια ομάδα δραματοθεραπείας με ψυχωσικούς ασθενείς βασικός στόχος αρχικά είναι η κινητοποίηση και η εμπειρία ένταξης και συμμετοχής σε μια ομάδα με δημιουργική δράση. Παράλληλα, η συμμετοχή σε μια τέτοια ομάδα προσφέρει τη δυνατότητα έκφρασης και σε ένα μη λεκτικό επίπεδο που συχνά λειτουργεί απελευθερωτικά για ψυχωσικούς ασθενείς με εκτεταμένη διαταραχή στη σχέση που υφίσταται μεταξύ των λέξεων και των εννοιών τους. Το παιχνίδι και το γέλιο βοηθούν στην αποφόρτιση και την απελευθέρωση όποιων δισταγμών για προσωπική έκθεση και αυτο-έκφραση. Στο πλαίσιο αυτό, μια ομάδα δραματοθεραπείας δίνει την ευκαιρία αναζήτησης και δοκιμασίας νέων ρόλων και συμπεριφορών που πολλές φορές οι συμμετέχοντες διστάζουν να δουν ή να εφαρμόσουν με μια άλλη προοπτική στην καθημερινότητά τους. Και, βέβαια, ένας βασικός στόχος που πάντα παραμένει, και με άλλους πληθυσμούς, είναι η ικανοποίηση της ανάγκης του ανθρώπου για καλλιτεχνική έκφραση και δράση.