Αρχικά θα πρέπει κανείς να ξεκαθαρίσει αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο συγκεκριμένο πλαίσιο εργασίας και στο οποίο έτσι αναπόφευκτα δημιουργούνται σημαντικές δυσκολίες συναναστροφής με τους συναδέρφους. Ο κόσμος μπορεί να είναι πολύ διαφορετικός, οι συνθήκες προβληματικές, π.χ., μη ξεκάθαροι ρόλοι, έλλειψη οριοθέτησης, στοχοποίηση του διαφορετικού κ.ά. Σε κάθε άλλη περίπτωση, μπορεί να παρατηρήσει κανείς αν οι αντιδράσεις και οι συμπεριφορές των άλλων συμβαίνουν και σε άλλους τομείς της ζωής του, αν, με άλλα λόγια, φέρει ο ίδιος ένα είδος συμπεριφοράς που δημιουργεί κακές σχέσεις με τους γύρω του. Ίσως συνηθίζει να μεταφέρει τις δυσκολίες και τα προβλήματα της προσωπικής του ζωής στην επαγγελματική δραστηριότητα και να επιβαρύνει τους άλλους. Μπορεί επίσης να έχει μάθει να παίζει ένα συγκεκριμένο ρόλο, π.χ., του αποδιοπομπαίου τράγου, και να μην γνωρίζει πώς να το αλλάξει αυτό. Τέλος, μπορεί να είναι πολύ ανταγωνιστικός και να ζηλεύει τους συναδέρφους του οπότε αυτόματα οι συνάδερφοι τον φοβούνται και είναι καχύποπτοι μαζί του.

Η γραφολογία μελετά και αναλύει τον τρόπο γραφής ενός ατόμου και βάσει αυτού σκιαγραφεί το χαρακτήρα του. Οι αρχές και τα συμπεράσματα της γραφολογίας βασίζονται στο γεγονός ότι το χέρι που γράφει, και κατ’ επέκταση ολόκληρη η διαδικασία της γραφής, ελέγχεται από τον εγκέφαλο. Η γραφολογία χωρίζεται σε δύο κλάδους: τη δικαστική γραφολογία της οποίας αντικείμενο είναι η πιστοποίηση της πατρότητας ενός κειμένου ή μίας υπογραφής και στην αναλυτική, της οποίας αντικείμενο είναι η σκιαγράφηση της προσωπικότητας του γράφοντος. Ο γραφολόγος παρατηρεί πολλά στοιχεία στον τρόπο γραφής, όπως: τη διάταξη του κειμένου στο χαρτί, το περιθώριο αριστερά και δεξιά, πάνω και κάτω, το μέγεθος των γραμμάτων και το διάστημα μεταξύ τους, άλλα στοιχεία των γραμμάτων (μέγεθος, κατεύθυνση κ.ά.), την πίεση της γραφής, την υπογραφή.

Οι συναισθηματικοί παράγοντες επηρεάζουν τη μνημονική ικανότητα με τους ακόλουθους τρόπους:
α.Επανάληψη: Οι άνθρωποι σκέφτονται περισσότερο τις συναισθηματικά φορτισμένες καταστάσεις, θετικές ή αρνητικές. Έτσι τις επαναλαμβάνουν αλλά και τις οργανώνουν καλύτερα στο μυαλό τους, γι’ αυτό και τις θυμούνται καλύτερα.
β.Παρεμβολή: Τα αρνητικά συναισθήματα (π.χ. το άγχος των εξετάσεων) παρεμβάλλονται και παρεμποδίζουν τη διαδικασία ανάκτησης πληροφοριών από τη μνήμη.
γ.Πλαίσιο: Η μνημονική ικανότητα επηρεάζεται από συναισθηματικούς παράγοντες που αφορούν το πλαίσιο κωδικοποίησης και ανάκτησης μιας πληροφορίας. Για παράδειγμα, η επίσκεψη σε ένα χώρο ιδιαίτερης συναισθηματικής αξίας μπορεί να ανασύρει μνήμες που δεν συνειδητοποιούσαμε ότι είχαμε.
δ.Απώθηση: Οι αναμνήσεις που προκαλούν έντονο άγχος απωθούνται και ανέρχονται στη μνήμη μόνο σε περίπτωση αναβίωσης μιας παρόμοιας τραυματικής κατάστασης.

Η ανάγνωση κάθε βιβλίου αποτελεί πάντα μια πόρτα σε προσωπικές αναζητήσεις και σε ένα προσωπικό ταξίδι. Αυτό που διαβάζουμε προσθέτει και εμπλουτίζει αυτό που έχουμε μέσα μας, σε άλλες περιπτώσεις μπορεί και να μας προβληματίζει, αλλά, πάντα μας βάζει σε μια δημιουργική συνομιλία με τον εαυτό μας. Η ανάγνωση, κυρίως λογοτεχνίας, μας φέρνει σε επαφή με το δημιουργικό κομμάτι του εαυτού μας. Μας φέρνει επίσης σε επαφή με την Τέχνη, την τέχνη της γραφής και του λόγου, της λογοτεχνίας. Η επαφή με την Τέχνη αποτελεί ούτως ή άλλως μια εμπειρία ανασύνταξης του εαυτού μας.
Παράλληλα, όταν διαβάζουμε κάτι, ασυνείδητα επεξεργαζόμαστε δικό μας προσωπικό υλικό και, έτσι, χωρίς να το συνειδητοποιούμε μπορεί να αλλάζουμε σκέψεις, ιδέες, πορεία για τα προσωπικά μας ερωτήματα και αδιέξοδα. Η διαδικασία αυτή μπορεί να γίνεται και πιο συγκεκριμένα, όταν ασυνείδητα ταυτιζόμαστε για παράδειγμα με έναν ήρωα του βιβλίου ή με μια συγκεκριμένη κατάσταση κοκ. Έτσι, ουσιαστικά, εκείνη τη στιγμή είναι σαν να μπαίνουμε κι εμείς νοερά σε έναν άλλο ρόλο και έχουμε τη δυνατότητα αφενός να ζήσουμε τη ζωή του ήρωά μας αλλά, παράλληλα, να επεξεργαστούμε και κομμάτια του εαυτού μας που θέλουμε να αλλάξουμε. Όντας κάποιος άλλος, αυτό είναι πάντα πιο εύκολο.
Τέλος, είναι σημαντική η ανάγκη για δημιουργική ανάγνωση των βιβλίων. Από μικρά παιδιά μαθαίνουμε δυστυχώς να αποστηθίζουμε, να διαβάζουμε σαν να διεκπεραιώνουμε κάτι και σαν να πρέπει να υπάρχει πάντα ένας σκοπός και ένας στόχος που το κάνουμε αυτό. Δεν διδασκόμαστε ποτέ πώς να διαβάζουμε ένα κείμενο δημιουργικά, με παύσεις, θέτοντας ερωτήματα στον εαυτό μας, ταξιδεύοντας γενικότερα… Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη για δημιουργική ανάγνωση και έτσι να την απολαύσουμε.