Συχνά οι άνθρωποι αγωνίζονται για μήνες, χρόνια ολόκληρα, για την επίτευξη ενός στόχου, π.χ. την απόκτηση ενός πτυχίου, την αγορά ενός σπιτιού κ.ά., ο οποίος, όταν εκπληρωθεί, τους γεμίζει μόνο παροδικά με χαρά και ευτυχία. Μοιάζει σαν όλα πάντα να επανέρχονται στα ίδια γνώριμα επίπεδα συναισθηματικής διάθεσης δίχως τίποτα να αλλάζει ουσιαστικά. Αυτό όμως που δεν συνειδητοποιούν είναι ότι δεν αναζητούν τις δικές τους προσωπικές και πραγματικές επιθυμίες, τους στόχους εκείνους που θα φέρουν την προσωπική συναισθηματική ικανοποίηση και πληρότητα στους ίδιους, οι οποίοι όμως μπορεί να διαφέρουν ουσιαστικά από την πεπατημένη, τις επιθυμίες ή τα πρέπει των άλλων ή της κοινωνίας. Δεν συνειδητοποιούν ότι κάνουν πάντα αυτό που «πρέπει» και όχι αυτό που «θέλουν», θέτουν στόχους και …νέους στόχους που δεν αξιολογούν όμως προσωπικά, ζουν ονειρευόμενοι την εκπλήρωση αυτών καταλήγοντας ουσιαστικά να πρωταγωνιστούν σε ένα σενάριο ζωής που απλά δεν είναι φτιαγμένο για τους ίδιους και φυσικά δεν έχει να πει τίποτα το ιδιαίτερο! Η δύναμη της επιθυμίας αποτελεί μια ασφαλή πυξίδα και κινητήριο δύναμη για να πορευτεί κανείς προς ένα πιο χαρούμενο και γεμάτο ικανοποιήσεις αύριο!

O εγκλεισμός αποτελεί μια περίπλοκή και τραυματική εμπειρία για τον κρατούμενο καθώς συνεπάγεται τη βίαιη αποκοπή του από το οικείο περιβάλλον και την εξίσου βίαιη ένταξή του σε ένα άγνωστο και αναπαριστώμενο αρνητικά περιβάλλον με πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά (στοιχεία απομόνωσης, διαχωρισμού, επιβολής κ.ά.). Ο κρατούμενος βιώνει τη διατάραξη των οικογενειακών σχέσεων αλλά και την επαγγελματική και οικονομική κατάρρευση που συνδέεται με την απώλεια της εργασίας. Ιδιαίτερα, την έλλειψη προοπτικής για κοινωνική ή επαγγελματική αποκατάσταση (κυρίως στα πρώτα στάδια της φυλάκισης και σε περιπτώσεις επιβολής μεγάλων ποινών). Τέλος, και ίσως και το πιο σημαντικό, ο εγκλεισμός συνεπάγεται το στιγματισμό του κρατούμενου και την πρόσληψή του ως “κακό”, “επικίνδυνο”, “εγκληματία”, “φυλακισμένο”.
Οι απότομες αυτές αλλαγές έχουν ως αποτέλεσμα την εμφάνιση υψηλού επιπέδου στρες, την ενεργοποίηση μιας κατάστασης ψυχολογικής κρίσης την οποία ο κρατούμενος καλείται να διαχειριστεί προκειμένου να επιβιώσει (ψυχικά κυρίως) στις νέες συνθήκες της ζωής του.

Η μαζική υστερία αναφέρεται σε παραληρητικές ιδέες που εκδηλώνονται σε συλλογικό επίπεδο και αναφέρονται συνήθως σε κάτι που αποτελεί μια απειλή για την κοινωνία, όπως για παράδειγμα η εξάπλωση μιας νόσου, ενός μικροβίου, μια επερχόμενη καταστροφή κ.ά.
Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τέτοιων συμβάντων είναι η ταχύτητα με την οποία διαδίδεται στο σύνολο η συγκεκριμένη ιδέα, μέσω φήμης, κουτσομπολιού και, κυρίως, του φόβου που προκαλεί. Τα περιστατικά μαζικής υστερίας συνοδεύονται παράλληλα από την εκδήλωση σωματικών συμπτωμάτων για τα οποία δεν υφίσταται οργανική αιτιολογία. Σε τέτοια επεισόδια, το ψυχολογικό άγχος μετατρέπεται και
εκδηλώνεται με σωματικά συμπτώματα. (Ο ψυχιατρικός όρος υστερία εξάλλου αναφέρεται στην εκδήλωση σωματικών συμπτωμάτων για τα οποία δεν υφίσταται οργανική αιτιότητα). Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μαζική υστερίας είναι όταν μια ομάδα ανθρώπων πιστεύει ότι έχει “μολυνθεί” από την ίδια ασθένεια.
Πολλοί παράγοντες συμβάλλουν στη δημιουργία και διάδοση μιας μαζικής παραληρητικής ιδέας: τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι φήμες, το υπέρμετρο άγχος και η υπερδιέγερση, πολιτισμικές αντιλήψεις και στερεότυπα, το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο, αλλά και ενέργειες που επιβραβεύονται από άτομα εξουσίας, όπως είναι τα πολιτικά πρόσωπα ή άλλοι θεσμοί κοινωνικού ελέγχου.

Οι αριστερόχειρες καλούνται να ζήσουν σε ένα κόσμο που εδώ και αιώνες είναι φτιαγμένος αποκλειστικά για δεξιόχειρες!
Σε ένα κόσμο που όλα «γυρίζουν προς τα δεξιά», η ζωή για τη μειονότητα αυτή (10% του παγκόσμιου πληθυσμού, με υψηλότερο ποσοστό γυναικών), που φαίνεται να βλέπει τα πράγματα μέσα από καθρέπτη, δεν είναι και τόσο απλή. Οι μικροδυσκολίες της καθημερινότητας είναι πολλές, όπως είναι, για παράδειγμα, το άνοιγμα μιας κονσέρβας, ενός μπουκαλιού, της βρύσης, η χρησιμοποίηση του ψαλιδιού, του χάρακα, του τιρμπουσόν ή ακόμη και η οδήγηση. Έχουμε ποτέ φανταστεί την επιτέλεση διαφόρων επαγγελματικών εργασιών με δεξιόχειρα εργαλεία; Πώς είναι αλήθεια να είναι κανείς χειρούργος ή οδοντίατρος με τεχνικές και εργαλεία αποκλειστικά φτιαγμένα για δεξιόχειρες;
Οι δυσκολίες βέβαια στον τομέα της εκπαίδευσης είναι οι πιο σημαντικές! Οι στρατηγικές μάθησης στο σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα αναφέρονται κατά κανόνα -αν όχι αποκλειστικά- στο αριστερό-ομιλούν ημισφαίριο ή στους φυσικά δεξιόχειρες μαθητές. Οι μαθητές όμως εμφανίζουν διαφορές στο βαθμό επικυριαρχίας των ημισφαιρίων. Το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα δυσχεραίνει τη μάθηση σε παιδιά με κυρίαρχο το δεξί ημισφαίριο, πολλά από τα οποία είναι αριστερόχειρα, με άλλα λόγια οι τεχνικές μάθησης δεν τα διευκολύνουν να αναδείξουν τις δυνατότητες και τη δημιουργικότητά τους.