Η κατάποση ξηρής και υγρής τροφής, χαπιών κλπ. μπορεί να φαίνεται μια εξαιρετικά απλή διαδικασία, όχι όμως και για τα άτομα που εκδηλώνουν συμπτώματα φαγοφοβίας, δηλαδή φόβου για την κατάποση. Ο φόβος της κατάποσης εκδηλώνεται με διάφορα συμπτώματα, κυρίως όμως με το φόβο ότι αν το άτομο μασήσει την τροφή και την καταπιεί, θα πνιγεί. Οι πάσχοντες μπορεί να αποφεύγουν διάφορα είδη τροφής (ανάλογα με την υφή, το μέγεθος κλπ.), να μασούν υπερβολικά πριν την κατάποση, να παραπονούνται ότι κολλάει η τροφή στο στόμα, να εκδηλώνουν δυσκολία να εκκινήσουν τη διαδικασία της κατάποσης κρατώντας την τροφή στο στόμα, να βήχουν όταν αρχίζει η διαδικασία της κατάποσης. Είναι φανερό ότι η φαγοφοβία επιφέρει έντονη αναστάτωση στην καθημερινότητα του ατόμου, κυρίως όμως στις διατροφικές συνήθειες και πρακτικές καθώς το άτομο αρχίζει και δεν τρώει κανονικά, αποφεύγει το φαγητό, χάνει βάρος και απομονώνεται κοινωνικά αποφεύγοντας να βρεθεί με κόσμο σε ώρες γευμάτων. Σημαντικός αριθμός ατόμων αναφέρει την έναρξη των συμπτωμάτων σε σύνδεση με κάποια τραυματική εμπειρία σχετική με το φαγητό. Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως διαπιστώνεται ότι το άτομο βρίσκεται σε μια γενικότερη κατάσταση άγχους ή καταθλιπτικής διάθεσης την οποία δεν συνειδητοποιεί στην καθημερινότητά του.

Το τρομώδες παραλήρημα (Delirium Tremens, DT) αποτελεί ένα οξύ οργανικό ψυχοσύνδρομο που εμφανίζουν οι χρόνιοι αλκοολικοί μετά την απότομη διακοπή χρήσης αλκοόλ. Μπορεί να εκδηλωθεί σε έδαφος χρόνιου αλκοολισμού, καθώς επίσης και σε περιπτώσεις λοίμωξης, τραυματισμού στο κεφάλι, κακής διατροφής ή αφυδάτωσης καθώς επίσης και σε περιπτώσεις απότομης διακοπής ηρεμιστικών φαρμάκων (π.χ. βενζοδιαζεπίνες & βαρβιτουρικά) σε ασθενείς που έχουν ισχυρό εθισμό σε αυτά. Η κλινική εικόνα συνίσταται κυρίως από έντονη ανησυχία, άγχος, αποπροσανατολισμό, σύγχυση, εφιάλτες, οπτικές και ακουστικές ψευδαισθήσεις, πυρετό, εφίδρωση και άλλα συμπτώματα του αυτόνομου νευρικού συστήματος (ταχυκαρδία και υπέρταση). Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να εμφανιστούν ξαφνικά αλλά μπορεί να εκδηλωθούν και 2-3 ημέρες μετά τη διακοπή χρήσης αλκοόλ με την υψηλότερη ένταση την τέταρτη ή πέμπτη ημέρα αποχής. Άλλα συχνά συμπτώματα είναι η έντονη αντιληπτική διαταραχή, όπως τα οράματα με έντομα, φίδια κλπ. τα οποία μπορεί να είναι παραισθήσεις ή ψευδαισθήσεις ή να σχετίζονται με το άμεσο περιβάλλον, π.χ. κορνίζες, ταπετσαρία χώρου ή απτικές ψευδαισθήσεις, όπως η μυρμηκίαση. Η εκδήλωση των συμπτωμάτων είναι σαφώς πιο έντονη τις νυχτερινές ώρες.

Η θεραπευτική αντιμετώπιση της νευρογενούς ανορεξίας ακολουθεί συνήθως δύο βασικούς άξονες: την προσπάθεια επαναφοράς σε φυσιολογικό βάρος και αποκατάστασης οποιωνδήποτε ιατρικών προβλημάτων έχουν προκύψει από την ασιτία έτσι ώστε να μην κινδυνεύει άμεσα η ζωή του ατόμου, και την ψυχοθεραπευτική αντιμετώπιση της αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς της ανορεξίας. Η ψυχοθεραπευτική αντιμετώπιση απευθύνεται κυρίως στους φόβους αλλά και τις επιθυμίες που έκαναν το άτομο να σταματήσει να τρώει, την αρνητική εικόνα σώματος και, κυρίως, το φόβο του να «μεγαλώσει» και να αποχωριστεί τους οικογενειακούς δεσμούς λειτουργώντας εποικοδομητικά και όχι αυτοκαταστροφικά για τον ίδιο του τον εαυτό. Πίσω από τη διαταραγμένη διατροφική συμπεριφορά «κρύβονται» πολύ δύσκολα και δυσάρεστα συναισθήματα τα οποία το ίδιο το άτομο δεν έχει μπορέσει να διαχειριστεί, όπως θυμός, ντροπή, αίσθηση ανεπάρκειας, η εμπειρία του να μην αναγνωρίζεται ως αυτόνομο άτομο με το δικαίωμα να ζει τη ζωή του όπως αυτό θέλει και, τέλος, η αίσθηση ότι είναι αόρατο, άγνωστο στους γύρω του και μη αποδεκτό γι’ αυτό που είναι.

Είναι φυσικό να θέλουμε να νιώθουμε καλά στην υγεία μας και να φροντίζουμε να κάνουμε ιατρικό έλεγχο και εξετάσεις προκειμένου να διαβεβαιωθούμε γι’ αυτό. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που η ανησυχία τους γίνεται υπερβολική και καταλήγει να είναι πρόβλημα καθώς ανησυχούν υπερβολικά, παρερμηνεύουν ως επικίνδυνες για την υγεία τους διάφορες σωματικές καταστάσεις ή αισθήσεις αξιολογώντας τις συνήθως ως ενδείξεις κάποιας σοβαρής ασθένειας και αδυνατούν να λάβουν υπόψη τους τα στοιχεία της πραγματικότητας. Οι πιο συνηθισμένοι φόβοι που γεννώνται είναι η εκδήλωση σοβαρών και χρόνιων νοσημάτων όπως είναι ο καρκίνος, οι μυϊκές και νευρολογικές παθήσεις, οι καρδιαγγειακές παθήσεις κ.ά. Παράλληλα το άτομο δεν καθησυχάζει εύκολα, υποβάλλεται σε σωρεία εξετάσεων που έχουν μεγάλο ψυχικό αλλά και οικονομικό κόστος και βιώνει μια διαρκή ένταση και αγωνία ότι «κάτι δεν πάει καλά». Έτσι, το ιδιαίτερα επιβαρυντικό στοιχείο είναι ότι το άτομο αναπτύσσει έντονο άγχος που καταλήγει να είναι χρόνιο. Παράλληλα, η ενέργεια που διοχετεύεται διαρκώς στην ανησυχία για την υγεία και όχι στις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους ή άλλες πλευρές της ζωής είναι σημαντική. Οι άλλοι κουράζονται από τη διαρκή ανησυχία και αγωνία και δεν γνωρίζουν με ποιο τρόπο θα μπορούσαν να βοηθήσουν αλλά και να τον πείσουν για την καλή κατάσταση της υγείας του.